مطالعات زوج‌های متاهل به طور قطعی نشان داده‌اند که وقتی یک فرد بیماری روانی دارد، بر سلامت روانی همراه آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. همسران افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان علائم اضطراب و افسردگی را در مقایسه با همسران افراد بدون بیماری روانی نشان می‌دهند. استرس خانگی هنگامی بوجود می‌آید که یک همسر در دسترس بودن عاطفی محدود باشد، به کارهای خانگی کمک نمی‌کند، کار نمی‌کند، یا فاقد تمایل به معاشرت است. این عوامل معمولاً منجر به وابستگی به همبستگی، دستکاری و خطر ابتلا به یک اختلال در سلامت روان در همسر یا شریک زندگی می‌شوند.

در مطالعه زنان افسرده ، افسردگی و وابستگی به همبستگی به شدت همبستگی داشتند و این زنان تمایل داشتند که عمداً یا ناخودآگاه روابط خود را با افرادی مانند خودشان انتخاب کنند. این روابط، در صورت ماندگاری، تمایل به بدتر شدن دارند.

در یک مطالعه بزرگ طولی از بیش از ۱۲۰۰۰ سالمند که سالها ازدواج کرده بودند ، بین علائم افسردگی همسران و همسران تطبیق یافت شد و این با افزایش سن افزایش یافت. بررسی‌های بزرگ گزارش داده است که افراد متاهل مبتلا به اختلالات بهداشت روانی به احتمال زیاد طلاق می‌گیرند و فرزندانشان در اوایل بزرگسالی در معرض خطر اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی یا افسردگی قرار گرفته‌اند.

با پیچیده‌تر شدن مسائل مربوط به فرزندآوری، افراد مبتلا به اختلالات بهداشت روانی جدی تر احتمال ورود یا ماندن در ازدواج را دارند. روانشناسان حدس می زنند که ممکن است با متقابل اجتماعی-عاطفی، مکالمه عقب و جلو، شروع یا پاسخ دادن به تعامل اجتماعی و کاهش اشتراک علایق، احساسات یا تأثیرات، مشکل بیشتری داشته باشند. مشکل مربوط به ازدواج یا فرزند داشتن نیست.

یک نظرسنجی سازمان بهداشت جهانی از ۳۴۴۹۳ نفر دریافت که ازدواج (بر خلاف ازدواج هرگز) با خطر کمتری برای اولین بار در شروع چندین اختلال روانی در مردان و زنان همراه است. این مطالعه نشان داد که افزایش میزان استرس، اضطراب یا افسردگی برای کسانی که دارای فرزند وابسته یا بسیاری از کودکان هستند، افزایش یافته است. در واقع، مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری روانی شدید ، مانند اختلال دو قطبی، بسیار کمتر به فرزند مبتلا هستند.

اختلالات خواب نیز نقش مهمی در سلامت روانی یک زوج دارد. اگر یک همسر اختلال خواب (معمولاً مرد) داشته باشد، همسر دیگر میزان اضطراب و افسردگی را افزایش داده است. به خوبی شناخته شده است که آپنه خواب و اختلالات مرتبط با آن می تواند باعث افسردگی شود. بعضی اوقات، تعیین اینکه ابتدا از آنجا که بسیاری از عوامل خطر ابتلا به آپنه خواب با علائم افسردگی همپوشانی دارند، دشوار است. هیچ زن را شگفت زده نخواهد کرد که یاد بگیرند که استرس، اضطراب و میزان افسردگی به طور قابل توجهی برای همسران مردان مبتلا به آپنه خواب بیشتر است.

برخی از بیماری های روانی باعث ایجاد مشکلات بیشتر در ازدواج می شوند. میزان استرس، اضطراب و افسردگی در همسران مبتلا به بیماری روانی دو تا سه برابر بیشتر است. با این حال ، اگر همسرشان دارای اسکیزوفرنی باشد، میزان کسی که دارای استرس روانی شدید است بیش از پنج برابر بیشتر است.

اگر همسر فقط آپنه خواب داشته باشد ، میزان همسر دیگر استرس فقط کمی بالاتر است (۱.۴ بار). تفاوت های سنی زن و شوهر نیز بر سلامت روان در ازدواج ها تأثیر می‌گذارد. همسران به طور کلی ۱.۸۴ سال از همسران خود بزرگتر هستند، اما در ایالات متحده، مردان به طور متوسط ​​حدود ۲.۳ سال از همسران خود بزرگتر هستند.

تمایل مردان به جستجوی زنان جوان تر و زنان به دنبال پیرمردها وجود دارد. زنان غالباً با مردان مسن ازدواج می کنند که از نظر مالی بهتر قادر به مراقبت از آنها هستند، در حالی که مردان تمایل به جذب زنان جوان تر دارند، بخشی از آنها به دلایل و جذابیت های کودکانه. ممکن است دلایل کمتری دیگر وجود داشته باشد. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده است که وقتی شوهر از همسرش جوان تر بود، شوهر استرس و افسردگی بیشتری داشت. با این حال، یک همسر کوچکتر استرس بیشتری را گزارش نکرد. در مقابل، زنان از نظر استرس، اضطراب و افسردگی به طور قابل توجهی تحت تأثیر سن قرار نگرفتند.

مطالعات فعلی تأیید می‌کند که اگر همسر دیگر بیماری روانی داشته باشد، میزان اختلالات بهداشت روان در یک همسر بیشتر است. نرخ‌ها دو تا سه برابر بیشتر از زمانی است که با کسی که دارای بیماری روانی نیست ازدواج نکرده و حتی در هنگام بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی نیز بیشتر است.

همبستگی‌های معنی‌داری که در این مطالعات گزارش شده است احتمالاً نتیجه دو نیرو است: علائم مرتبط با اختلالات بهداشت روان، فشار قابل توجهی را بر سلامت روانی همسر ایجاد می کند و این واقعیت که افراد مبتلا به اختلال روانی احتمالاً شخصی مانند خودشان را انتخاب می‌کنند.

اندیشه قرن