افزونه جلالی را نصب کنید.
- حضور سخنگوی دولت در آیین نکوداشت پروفسور محمود حسابی در تفرش
- اعلام هشدار شیوع سه ویروس
- قیمت واکسن آنفلوانزا اعلام شد/ یک توصیه مهم به گروههای پرخطر
- عملیات هوانیروز برای نجات ۸ تکنسین گرفتار در باتلاقهای خوزستان
- آتشسوزی پژو در قائمشهر
- استقلال با ماشین گلزنی تمام کرد
- ستاره جنجالی سپاهان به حبس محکوم شد!
- رونمایی از ترکیب ایران مقابل هنگ کنگ
- مهروز ساعی سرمربی تیم ملی تکواندوی بانوان شد
- شوک به فوتبال دنیا/ فوق ستاره جام جهانی را از دست داد
- بازدید وزیر میراث فرهنگی از نمایشگاه توانمندیهای تولیدی و اقتصادی قم
- قم باید به قطب گردشگری مذهبی کشور تبدیل شود
- ۲ طرح گردشگری با سرمایهگذاری ۴۰۰ میلیارد ریال در لرستان احداث می‌شود
- تأکید بر سه رکن جذابیت، امنیت و زیرساخت در توسعه گردشگری کشور
- سندرم دختر خوب چیست ؟ Good Girl Syndrome
- اثر گالاتیا چیست؟ چه تفاوتی با اثر پیگمالیون دارد؟
- آیا روانشناس داره مغزتو هک میکنه؟
- نقش پررنگ مددکاران اجتماعی در انجام مداخلات ویژه بحران
نگرانی والدین، سیگنالی قوی‌تر از علائم حیاتی فرزند!
گاهی اوقات، احساس نگرانی والدین درباره وضعیت فرزندشان در بیمارستان، می‌تواند مهم‌تر از هر عدد و نمودار پزشکی باشد. نتایج یک تحقیق عجیب و جالب بر این موضوع صحه گذاشته‌اند.
ضرورت بررسی این موضوع به ویژه زمانی پررنگ می‌شود که می‌دانیم خانواده‌ها نخستین افرادی هستند که متوجه تغییرات ظریف در وضعیت جسمی یا رفتاری کودک می‌شوند. در موارد متعددی، والدینی که نگران وضعیت فرزند خود بودند، حرفشان شنیده نشد و این بی‌توجهی به فجایع پزشکی منجر شد. این واقعیت تلخ، ضرورت بررسی علمی نقش نگرانی والدین را نشان می‌دهد: آیا باید این احساسات را جدی گرفت و به عنوان بخشی از فرایند مراقبت‌های بیمارستانی به رسمیت شناخت؟
در پژوهشی که توسط محققان دانشکده علوم بالینی دانشگاه موناش در بیمارستان موناش استرالیا انجام شده، به همین سؤال پاسخ داده شده است. آن‌ها بررسی کردند که آیا نگرانی والدین نسبت به وخامت حال کودک‌شان، می‌تواند به اندازه نشانه‌های حیاتی جسمی در پیش‌بینی بیماری‌های جدی موثر باشد یا خیر.
محققان در این پژوهش از یک راهکار ساده استفاده کردند: آن‌ها به پرسنل بالینی توصیه کردند تا هنگام بررسی علائم حیاتی کودک، از والدین بپرسند: «آیا نگران بدتر شدن حال فرزندتان هستید؟». همین سؤال ساده نشان داد که کودکانی که والدینشان ابراز نگرانی کرده بودند، چهار برابر بیشتر از دیگران به مراقبت‌های ویژه نیاز پیدا کردند، حتی اگر علائم حیاتی‌شان طبیعی به نظر می‌رسید.
بر اساس نتایج این تحقیق، پاسخ والدین به این سؤال می‌تواند به اندازه بررسی‌های پزشکی در پیش‌بینی بیماری‌های جدی موثر باشد. در واقع، نگرانی والدین به عنوان یک علامت هشداردهنده قدرتمند شناسایی شد که اگر جدی گرفته شود، می‌تواند از وخامت اوضاع جلوگیری کند.
نتایج این پژوهش همچنین نشان دادند والدینی که نگران بودند، اغلب پیش از بروز علائم حیاتی، متوجه علائم رفتاری یا نشانه‌های ظریف‌تری در کودک شده بودند. این موضوع اهمیت استفاده از حس درونی و تجربه والدین را بیشتر روشن می‌کند.
اهمیت یافته‌ها در این است که می‌توانند روند مراقبت در بیمارستان‌ها را متحول کنند. برخلاف روش‌هایی مانند قانون «رایان» یا سیستم REACH که در آن خانواده باید خودشان درخواست بررسی فوری کنند، این روش پیشنهاد می‌دهد که کادر درمان مسئول پرسیدن و ثبت نگرانی‌ها باشند. این کار از بروز تأخیر در شناسایی بحران جلوگیری می‌کند و نقش والدین را به عنوان اعضای تیم درمانی رسمی‌تر می‌سازد.
نتایج این پژوهش جالب توجه در نشریه علمی و بین‌المللی The Lancet Child & Adolescent Health منتشر شده است.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط روابط عمومی ایران مدلبز منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا و خلاف قوانین جمهوری اسلامی باشد منتشر نخواهد شد.
- لازم به یادآوری است که آی پی شخص نظر دهنده ثبت می شود و کلیه مسئولیت های حقوقی نظرات بر عهده شخص نظر بوده و قابل پیگیری قضایی می باشد که در صورت هر گونه شکایت مسئولیت بر عهده شخص نظر دهنده خواهد بود.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.