نقش فرهنگ سازمانی مثبت در ارتقاء سلامت روان | ایران مدلبز

فرهنگ سازمانی مثبت نقش کلیدی در ارتقاء سلامت روان کارکنان ایفا می‌کند. این نوع فرهنگ، با تأکید بر ارزش‌های مشترک، حمایت متقابل و ارتباطات باز، محیطی فراهم می‌آورد که کارکنان در آن احساس امنیت روانی و رضایت شغلی می‌کنند.
 به گزارش میگنا مدیران در چنین فرهنگی به عنوان رهبرانی دلسوز و حمایتگر شناخته می‌شوند که با گوش دادن فعال، ارائه بازخورد سازنده و توجه به نیازهای روانی کارکنان، به تقویت حس تعلق و انگیزه در تیم کمک می‌کنند.
نرگس زمانی روانشناس و مترجم کتاب پرورش تاب آوری در ادامه آورده است این رویکرد نه تنها باعث کاهش استرس و فرسودگی شغلی می‌شود بلکه سلامت روانی کارکنان را بهبود می‌بخشد و بهره‌وری سازمان را افزایش می‌دهد تقویت مهارت تاب‌آوری و مقابله با فرسودگی شغلی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا تاب‌آوری به عنوان ظرفیت فردی برای مدیریت استرس و فشارهای کاری، نقش کلیدی در حفظ سلامت روان و افزایش رضایت شغلی ایفا می‌کند.
فرهنگ سازمانی مثبت با تقویت تاب‌آوری سازمانی، توانایی کل سازمان را در مواجهه با چالش‌ها و بحران‌ها افزایش می‌دهد. تاب‌آوری سازمانی که اغلب بمعنای به معنای قابلیت سازگاری، انعطاف‌پذیری و بازگشت سریع به شرایط عادی پس از مواجهه با مشکلات است با ایجاد اعتماد، همکاری تیمی و یادگیری مستمر در سازمان ارتقا می‌یابد.
مدیران با رهبری دلسوزانه و حمایتگر، زمینه را برای رشد این ویژگی فراهم می‌کنند و از طریق تشویق نوآوری و ارائه پاداش به رفتارهای تاب‌آور، فرهنگ سازمانی را به سمت پایداری و مقاومت در برابر فشارهای محیطی سوق می‌دهند.
تاب‌آوری سازمانی باعث کاهش فرسودگی شغلی و حفظ سلامت روان کارکنان می‌شود و سازمان را در مسیر توسعه پایدار قرار می‌دهد.
بر همین اساس تاب‌آوری شغلی به معنای توانایی مقابله با چالش‌ها، تغییرات و فشارهای محیط کار است که شامل مهارت‌هایی مانند مدیریت استرس، انعطاف‌پذیری، حل مسئله، تصمیم‌گیری اثربخش و سازگاری با تغییرات می‌شود.
افرادی که تاب‌آوری بالاتری دارند، بهتر می‌توانند با استرس‌ها مقابله کنند و کمتر دچار فرسودگی شغلی می‌شوند که این امر به کاهش خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و افزایش رضایت شغلی منجر می‌شود.
تاب‌آوری با کاهش قصد ترک شغل ارتباط معکوس دارد و به حفظ نیروی کار در سازمان کمک می‌کند.
برای تقویت تاب‌آوری و مقابله با فرسودگی شغلی، می‌توان چند راهکار عملی را به کار گرفت. نخست، آموزش تاب‌آوری در محیط کار اهمیت دارد؛ آموزش‌های تیمی باعث افزایش درک گروهی، انسجام و هماهنگی تیمی می‌شود و فرهنگ تاب‌آوری را در سازمان نهادینه می‌کند.
  بهبود مهارت‌های ارتباطی و ایجاد شبکه حمایتی در محیط کار، افراد را در مواجهه با مشکلات یاری می‌کند. مدیریت استرس از طریق تمرینات تنفسی، بازسازی شناختی و حل مسئله نیز از دیگر راهکارهای مؤثر است.
خوش‌بینی و نگرش مثبت در برابر مشکلات، پذیرش مسئولیت‌ها و تلاش مستمر نیز از شاخصه‌های مهم تاب‌آوری هستند.
فرهنگ سازمانی که سلامت روان کارکنان را اولویت قرار دهد و مدیران را به حمایت و رهبری دلسوزانه تشویق کند، می‌تواند تاب‌آوری را در سطح کل سازمان افزایش دهد و فرسودگی شغلی را کاهش دهد.