آیا روانشناس داره مغزتو هک می‌کنه؟ | ایران مدلبز

خیلی از خانواده‌ها نگران این هستند که چطور قبل از شروع درمان، یک انتخاب مطمئن داشته باشند. این راهنما با نگاهی دقیق و با در نظر گرفتن نکات کلیدی، به شما کمک می‌کنه تا با خیال راحت، روانشناس مناسب خودتون رو پیدا کنید.

ما در این مطلب، با استناد به تجربیات متخصصان تصویر روشنی از ملاک‌های انتخاب درست درمانگر ارائه می‌دیم تا با آگاهی کامل، بهترین تصمیم رو بگیرید و بتونید مسیری درست و ثمربخش رو در جهت بهبود سلامت روان خودتون آغاز کنید.

کار در حرفه روانشناسی باید چگونه باشد؟
کار روانشناس می‌تواند استرس زا، طاقت فرسا باشد، و همیشه آن‌قدر موفق نیست. این متخصص با قرار گرفتن در تماس با افرادی که اغلب در مدیریت احساسات خود مشکل دارند یا درگیری‌های جدی را تجربه می‌کنند، نیاز به آمادگی ویژه ای دارد و نه تنها در زمینه تکنیک‌های تشخیص و درمان، بلکه در مورد مدیریت احساسات، ناامیدی‌ها و تکانه‌ها نیز نیاز دارد. به همین دلیل ویژگی‌های روان‌شناس مورد تأکید قرار می‌گیرد و معمولاً آزمون‌های نگرش قبل از ورود به حرفه، آزمایش‌های متعددی برای ارزیابی پتانسیل‌هایی که متقاضی از نظر روابط انسانی و خودکنترلی دارد، انجام می‌شود.

روانشناس توصیۀ مستقیم نمی‌کند!
یک روانشناس خوب به شما توصیه مستقیم نمی کند و تلاش می کند توانایی حل مسأله را آموزش دهد تا خودتان بتوانید مشکلتان را حل کنید. او با همکاری شما مشکل مطرح شده را تحلیل و به شما کمک می کند که بهترین انتخاب را داشته باشید اما به جای شما انتخاب نمی کند. این ضرب المثل قدیمی در جلسات مشاوره کاربرد زیادی دارد: روانشناس خوب کسی است که به شما ماهیگیری یاد بدهد نه ماهی!

مهم‌ترین ویژگی‌های یک روانشناس چیست؟
1. خودکنترلی عاطفی
احتمالاً این مهم‌ترین ویژگی است، حداقل از نظر تعادل روانی حرفه ای این ویژگی به او اجازه می‌دهد تا احساسات خود را قاطعانه و مستقل با آن‌چه برای بیمار اتفاق می‌افتد تنظیم کند. البته خودکنترلی عاطفی به این معنا نیست که برخی از رویدادها روی روانشناس تاثیری نداشته باشد، زیرا در نهایت او فردی با احساسات و گذشته است، بلکه به او اجازه می‌دهد تا احساسات خود را در مواجهه با فرد تنظیم کند، زیرا به او پاسخ نمی‌دهد. با یک انفجار در سوگواری و عصبانی شدن.

خودکنترلی عاطفی همچنین باعث ایجاد اعتماد به نفس در بیمار می شود و درمانگر به عنوان فردی با ثبات برای تکیه کردن در نظر گرفته می شود.

2. همدلی
یک روانشناس نه تنها باید نسبت به فرد مقابل احساس همدردی کند، بلکه باید قدمی فراتر بگذارد و خود را به جای بیمار بگذارد تا احساسش را بکند و به آنچه فکر می کند فکر کند. فقط از این طریق می‌تواند واقعاً به دیگری کمک کند. شخص، زیرا این نگرش به او اجازه می‌دهد تا بزرگی مشکلی را که بیمار تجربه می‌کند درک کند. در واقع، چندین مطالعه آزمایشگاهی توانسته‌اند درک کنند که مغز افرادی که بسیار همدل هستند، واکنشی مشابه با کسانی که این مشکل را دست اول تجربه می کنند، نشان می‌دهد. مثل این است که هنگام خواندن یک کتاب در پوست شخصیت قرار می‌گیرید و همان ناامیدی، درد یا اندوه را احساس می کنید.
اگر روانشناس نتواند همدلی کند، احتمالاً مشکل یا دلیل بیمار را به حداقل می رساند و در نهایت از تکنیک های درمانی نامناسب استفاده می کند.

3. ذهن باز
مردم به روانشناس اعتماد می کنند، به طوری که اغلب حقایقی را به او می‌گویند که خلاف سیستم اعتقادات و ارزش‌های حرفه ای است. در چنین مواردی، روان‌شناس باید از گشودگی ذهنی کافی برخوردار باشد تا بفهمد چرا فرد به شیوه‌ای خاص رفتار می‌کند و به اندازه کافی مدارا می‌کند تا چنین رفتاری را بپذیرد.

زمانی که روانشناس نتواند فرد مقابل خود را بپذیرد، علائم خارج از کلامی طرد می‌کند و در نهایت توسط بیمار تشخیص داده می‌شود که احساس راحتی نمی‌کند و احتمالا درمان را رها می‌کند.

4. درون نگری
این یکی از ویژگی‌های کمتر مورد توجه یک روانشناس است اما یکی از مهم‌ترین آنهاست. از طریق فرآیند درون نگری، روانشناس نه تنها حالت‌های عاطفی خود را برای درک انگیزه‌ها و خواسته‌های خود متعادل می‌کند، بلکه حتی به دنیای روان نیز نزدیکتر می‌شود.
درون نگری، تنها ماندن با خود، سنگ بنای رشد شخصی است، اما همچنین کلیدی برای کشف نحوه عملکرد ذهن است.

5. صبر
روان‌درمانی اغلب یک فرآیند طولانی است که در آن معکوس‌ها رخ می‌دهد. برخلاف تصور بسیاری، عقب‌نشینی‌های بیماران بر روان‌شناس نیز تأثیر می‌گذارد، زیرا این بخش از فرآیند او را به زیر سؤال بردن روش یا حتی توانایی‌اش برای کنار آمدن با پرونده سوق می‌دهد. به همین دلیل و از آنجایی که مقابله با برخی از رفتارهایی که می‌تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد همیشه آسان نیست، صبر یک ویژگی ضروری است که هر روانشناس باید داشته باشد.

6. صداقت
روانشناس باید اعتماد به نفس را القا کند تا مردم از گفتن مشکلاتی که احتمالاً جرأت نکرده اند برای کسی آشکار کنند، احساس راحتی کنند. این حس اعتماد را می توان از جزئیات کوچک شروع کرد، مانند حرکات بدن درمانگر تا دکور اتاق، اما اساس آن در سیستم ارزشی روانشناس قرار دارد. وقتی فردی احساس می کند که حرفه ای اعتماد به نفس دارد، خودش را به خوبی می شناسد، اهداف روشنی دارد و با آنچه فکر می کند سازگار است، آن شخص متکی می شود و خودش را به روی آن روانشناس باز می کند.

7. مهارت‌های ارتباطی
کلمه ابزار اولیه کار روانشناختی است، اما مهارت‌های ارتباطی به این محدود نمی‌شود. روانشناس قبل از هر چیز باید شنونده خوبی باشد، باید مراقب زبان بدن بیمار باشد تا بتواند آن را رمزگشایی کند و ایمان و آرامش را از طریق حرکات خود منتقل کند.

8.شنونده خوب بودن
روانشناس خوب شنونده فعال خوبی است و در جلسه مشاوره این حس را به شما می دهد که حرفهایتان شنیده و به شما توجه می شود. او در طول جلسه با گوشی خود سرگرم نیست یا مدام به تلفن یا موبایل پاسخ نمی دهد و تمام حواسش به شما و صحبت های شماست.

9 رازداری