خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها؛ *فاطمه جعفری: کارگری، نه تنها یک شغل، که نماد تلاش، ایستادگی و تداوم زیستن است چرا که در سحرگاهان خاموش و غروب‌های خسته، سنگ بنای پیشرفت را در دل زمین می‌کارد و در کارخانه‌ها، جاده‌ها، مزارع، معادن و دفاتر، ردپایی از عزت انسانی به‌جا می‌گذارد.

این روز، در تقویم رسمی کشور، تنها یک گرامیداشت نمادین نیست؛ بلکه لحظه‌ای است برای مکث، برای اندیشیدن به ارزش واقعی نیروی کار و عدالت شغلی و فرصتی است تا مسئولان، نهادهای تصمیم‌ساز و جامعه، قدردان بازوانی باشند که ستون‌های توسعه بر دوش‌شان سنگینی می‌کند.

روز کار و کارگر، تنها متعلق به کارگران یدی نیست، بلکه شامل همه آنانی است که با تلاش بی‌وقفه، چرخه حیات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور را به گردش درمی‌آورند، زنان و مردانی که در روزگاری نه‌چندان آسان با وجود تورم، دشواری‌های معیشتی، قراردادهای ناعادلانه، نبود امنیت شغلی، بیمه ناکافی و حقوق ناهمخوان با هزینه‌ها، باز هم دست از تلاش نمی‌کشند.

در استان‌ها و شهرهای صنعتی، روز کارگر فرصتی است برای بیان خواسته‌های این قشر زحمتکش؛ از امنیت شغلی و پرداخت به‌موقع دستمزد گرفته تا ایمنی محیط کار، بهبود خدمات درمانی و تقویت قدرت کارگران و امروز بیش از همیشه باید دانست که توسعه پایدار، بدون رفاه کارگر، تنها واژه‌ای پوچ است.

در کنار همه این خواسته‌ها، وظیفه رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی نیز برجسته می‌شود؛ چرا که فرهنگ کار باید از نو معنا یابد و کارگر باید نه‌تنها در قامت یک نیروی کار، که در شأن یک انسان پرتلاش و تولیدکننده ارزش، مورد توجه قرار گیرد و نگاهی که کرامت او را پاس دارد، نه صرفاً بازده‌محور بودنش را.

رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بارها با صراحت از جایگاه رفیع کارگران سخن گفته‌اند؛ کسانی که در خط مقدم اقتصاد مقاومتی ایستاده‌اند و اگر حمایت شوند، خواهند توانست طلایه‌داران خودکفایی و استقلال کشور باشند.

اکنون که کشور در مسیر مهار تورم و رشد تولید قرار دارد، نباید فراموش کرد که این رشد، بر شانه‌های کارگر استوار است و اگر امید در دل او زنده بماند و زندگی‌اش در آسایش باشد و صدایش شنیده شود، تولید نیز زنده می‌ماند و جامعه نفس می‌کشد.

در سالی که از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، به عنوان سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری شده، بیش از هر زمان دیگری نقش کارگر در تحقق این شعار ملی برجسته و بنیادین است، زیرا هر واحد تولیدی، کارگاه، کارخانه و هر جرقه‌ای از رونق اقتصادی، با بازوان کارگر و اندیشه و مهارت او جان می‌گیرد.

در مسیر سرمایه‌گذاری برای تولید، شاید نخستین تصویر، ماشین‌آلات و زیرساخت‌ها به ذهن خطور کند اما آنچه در واقع تولید را زنده نگه می‌دارد، حضور انسان‌هایی است که بی‌هیاهو و پرتوان، دل در گرو آبادانی این سرزمین دارند و در این میان، کارگر ایرانی سرمایه‌ای است که نه در ترازنامه‌ها، که در صلابت چرخ‌های کار و تولید، معنا می‌یابد.

یازدهم اردیبهشت یک بزرگداشت تقویمی نیست بلکه یادآوری این نکته حیاتی است که هیچ سرمایه‌گذاری موفقی بدون توجه به حقوق، کرامت، امنیت شغلی و رفاه کارگران به سرانجام نمی‌رسد و کارگر نه تنها عامل تولید، بلکه شریکی مؤثر در مسیر توسعه است.

اگر امروز سخن از جهش تولید است، باید صدای کارگران را نیز شنید و حمایت واقعی از تولید ملی، یعنی اصلاح سیاست‌های بیمه‌ای، تنظیم قراردادهای عادلانه، آموزش نیروی کار، ارتقای ایمنی محیط‌های کاری و فراهم آوردن بستر مناسب برای زندگی شرافتمندانه کارگران.

سرمایه‌گذاری برای تولید، تنها ورود منابع مالی و حمایت‌های دولتی نیست، بلکه نوعی نگاه انسانی، فرهنگی و ساختاری است که نیروی کار را در جایگاه اصلی خود قرار دهد و کشوری که کارگر خود را ارج نگذارد، ستون‌های تولیدش لرزان خواهد بود و اقتصادی که بر مبنای کار ارزان و ناپایدار بنا شود، دیر یا زود فروخواهد ریخت.

امروز، در سایه نام‌گذاری هوشمندانه سال و در آستانه روز کارگر، فرصتی مغتنم فراهم آمده تا مسئولان، صنعت‌گران، رسانه‌ها و مردم، هم‌صدا شوند و بگویند: تولید، بدون پاسداشت کارگر، شعاری تهی است.

باشد که با عزمی راسخ و نگاهی عدالت‌محور، کارگر ایرانی را در شأن واقعی‌اش ببینیم چرا که «سرمایه گذاری برای تولید»، نه در شعار، که در زندگی بهتر برای کارگران این سرزمین تحقق خواهد یافت.

*کارشناس فرهنگی