فریاد زدن بر سر کودکان یکی از رفتارهای نگران‌کننده‌ای است که به طور گسترده در خانواده‌ها و مراکز آموزشی دیده می‌شود. این عمل، که به دلیل خشم، ناامیدی یا استرس والدین انجام می‌شود، می‌تواند عواقب جدی و طولانی‌مدتی برای سلامت روانی و عاطفی فرزندان داشته باشد. در این گزارش، به بررسی تأثیرات فریاد زدن بر کودکان از منظر روانشناسی، وقایع زمینه ای و راهکارهای موجود برای مدیریت احساسات والدین خواهیم پرداخت.
سرمایه‌گذاری در روابط اجتماعی، یک سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت در سلامت روان و کیفیت زندگی است.
در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام وقتی مدام با تصاویر کامل و بی‌نقصی از زندگی دیگران مواجه می‌شویم، ناخودآگاه این سؤال در ذهن‌مان شکل می‌گیرد که پس چرا زندگی من اینطور نیست؟
بر اساس نتایج یک تحقیق جدید، والدین به‌طور معمول دخترها را بیشتر از پسرها ترجیح می‌دهند، هرچند این تفاوت به‌طور ناخودآگاه و فقط توسط والدین قابل شناسایی است.
نتایج تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روانشناسی آمریکا نشان می‌دهد که والدین ممکن است برخی از فرزندان خود را بیش از سایرین دوست داشته باشند.
جای تعجب ندارد که سلامت روانی شما تحت تأثیر کسی است که شما با آن زندگی می کنید.
یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد افسردگی بر ولع غذایی تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود افراد تمایل شدیدی به مصرف کربوهیدرات‌ها (بیش از چربی‌ها و پروتئین‌ها) داشته باشند. این ولع غذایی ارتباطی با گرسنگی ندارد؛ بلکه با شدت علائم افسردگی مرتبط است. فهم این ارتباط ممکن است راه را برای راهبردهای درمانی مبتنی‌بر رژیم غذایی هموار کند.
زندگی مدرن چالش‌های بی سابقه‌ای را از فشار‌های کاری و مسئولیت‌های خانوادگی گرفته تا انتظارات اجتماعی و فشار‌های دیجیتال برای زنان ایجاد کرده است.
دکتر فاطمه بدرزاده، روانشناس و استاد دانشگاه درباره ریشه بروز این خشونت می‌گوید: «والدی که نسبت به فرزند همسرش مرتکب خشونت می‌شود، دچار یکسری اختلالات است که آن را به این شیوه بروز داده است.
دهمین کنگره انجمن روانشناسی ایران، یکی از مهم‌ترین رویدادهای علمی در حوزه روانشناسی، امسال با تمرکز ویژه بر “عصر روانشناسی دیجیتال: فرصت‌ها و چالش‌ها” از ۱۷ تا ۱۹ بهمن در دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد. این رویداد بستری برای گفتگو میان اساتید، پژوهشگران و متخصصان فراهم کرد تا تأثیر فناوری بر روانشناسی و مسیرهای پیش‌روی آن را بررسی کنند.
روایت درمانی گروهی یک رویکرد درمانی است که در آن افراد در یک محیط گروهی به بررسی و بازسازی داستان‌های زندگی خود می‌پردازند. این روش بر پایه اصول روایت درمانی فردی است که توسط مایکل وایت و دیوید اپستون در دهه 1980 توسعه یافت.
مصاحبه پذیرفته شدگان دومین دوره آزمون صلاحیت حرفه‌ای روانشناسان و مشاوران نخستین‌بار برای ایرانیان خارج از کشور برگزار شد.
