نایب‌رئیس اول شورای عالی نظام پرستاریگفت: هر سال ۴ تا ۶ هزار پرستار بازنشسته و از چرخه خدمت خارج می‌شوند اما نیروی جایگزین در نظر گرفته نمی شود. از طرفی سال گذشته ۳ هزار پرستار متقاضی مهاجرت از سازمان نظام درخواست صدور گواهی گود استندینگ داشتند.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پرستاری دکتر قاسم ابوطالبی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: این مسئله سبب افزایش بار کاری، فرسودگی شغلی، نارضایتی و ترک خدمت می‌شود و لازم است با برگزاری هرچه سریعتر آزمون استخدامی و ورود نیروی تازه نفس، جانی تازه به کالبد پرستاری کشور دمیده شود.

وی ادامه داد: بیمارستان‌ها به دلیل کمبود نیروی پرستاری با وضعیت بحرانی مواجه هستند و با وجود نیاز شدید مراکز درمانی به نیروی پرستاری، آزمون استخدامی جذب پرستار طی سال‌های گذشته به صورت محدود و قطره چکانی برگزار شده و کمبود شدید پرستار در بیمارستان‌ها، سلامت مردم را در معرض خطر قرار داده است.

دکتر ابوطالبی گفت: کمبود پرستار به چالشی جدی برای نظام سلامت تبدیل شده، این موضوع می‌بایست در کانون توجه قرار گیرد. دود تعطیلی و ادغام بخش‌های بیمارستانی به دلیل کمبود پرستار به چشم مردم می‌رود.

چرا دولت آزمون استخدامی پرستاری امسال را برگزار نکرد

نایب ‌رئیس اول شورای عالی نظام پرستاری درباره آزمون استخدامی وزارت بهداشت تصریح کرد: با پیگیری های انجام شده توسط سازمان نظام پرستاری، مقرر شده بود آزمون استخدامی جذب نیروی پرستاری در سال جاری برگزار شود ولی این آزمون به دلایلی نامعلوم به سال آینده موکول شد.

وی گفت: برگزاری آزمون استخدام در سال آینده مورد قبول سازمان نظام پرستاری نیست که البته انتقاد جدی به این تصمیم وارد است. پرسشی که مطرح می شود این است که « تکلیف بخش‌های بیمارستانی تعطیل شده و نیاز مردم به خدمات بهداشتی درمانی با لغو برگزاری آزمون استخدامی در سال جاری چیست؟».

دکتر ابوطالبی ادامه داد: آمار دقیقی در ارتباط با مهاجرت شغلی پرستاران در دسترس نیست. طی سال گذشته، حدود سه هزار نفر از  گواهی «Good Standing» خود را از سازمان نظام پرستاری درخواست کردند. بر اساس اطلاعات کسب شده، متاسفانه حدود ۲۲۰۰ نفر از افرادی که گواهیGood Standing خود را دریافت کرده‌اند از کشور خارج شدند. این آمار، بسیار قابل توجه است و لازم است با همکاری تمام نهادهای مسئول و با آسیب شناسی مسئله و رفع موانع خدمتی، اسباب ماندگاری پرستاران در کشور فراهم شود.

وی ادامه داد: یکی از شاخص های برآورد نیروی پرستاری «نسبت پرستار به تخت» است. در حال حاضر، نسبت پرستار به تخت در کشور حدود ۰.۹ است که این میزان در بعضی استان‌های جنوبی مثل خوزستان به دلیل مهاجرت به کشورهای حاشیه خلیج فارس حدود ۰.۵ است.

کمبود پرستار در ایران بحرانی است

دکتر ابوطالبی ادامه داد: میانگین نسبت پرستار به تخت در دیگر کشورهای جهان ۳ است. نسبت پرستار به تخت در کشور نسبت به کشورهای دیگر بسیار پایین است. براساس برنامه ششم توسعه، تصمیم بر این بود نسبت پرستار به تخت در پایان برنامه ششم توسعه به ۱.۸ برسد که به دلیل عدم استخدام، استخدام قطره چکانی و خروج نیروی پرستاری به دلایل مختلف از چرخه خدمت مانند بازنشستگی، اتمام طرح، ترک شغل و مهاجرت محقق نشده و لازم است با برنامه‌ریزی مناسب این عقب ماندگی جبران شود.

نایب‌رئیس اول شورای عالی نظام پرستاری گفت: یکی دیگر از شاخص‌های برآورد نیروی پرستاری در دنیا «نسبت پرستار به جمعیت» است. میانگین نسبت پرستار به هزار نفر جمعیت در دنیا ۳ است، در بیشتر کشورهای توسعه یافته این نسبت بالای ۱۰ است اما این نسبت در ایران حدود ۱.۵ است که بسیار پایین محسوب می‌شود.

وی افزود: هنگامی که سخن از نسبت پرستار به جمعیت سخن به میان می‌آید، منظور این است که پرستاران، خدمات سلامت را به تمام مردم ارائه دهند و دریافت‌کنندگان خدمات پرستاری فقط بیماران حاضر در بیمارستان‌ها نباشند. متاسفانه آنچه که در کشور در کانون توجه قرار گرفته، نسبت پرستار به تخت بیمارستانی است که باعث می‌شود خدمات پرستاری به جای تمرکز بر جامعه و خدمات پیشگیری و سلامت محور فقط به بیمارستان محدود شود که لازم است در این سیاست تجدید نظر شود.

مخالفت نظام پرستاری با چابک سازی دولت در حوزه پرستاری

وی افزود: چابک‌سازی دولت در برنامه هفتم توسعه تاکید شده است اما سازمان نظام پرستاری با چابک‌سازی دولت در حوزه پرستاری مخالف است و باید گروه‌های پرستاری از این برنامه مستثنی شوند؛ چرا که تداوم این سیاست سبب خالی شدن مرزهای سلامت کشور و آسیب به سلامت مردم می‌شود. اگر در این سیاست تجدید نظر نشود، بحران کمبود نیروی پرستاری حادتر می‌شود.

دکتر ابوطالبی گفت: سالانه ۱۲هزار نفر در رشته پرستاری دانش‌آموخته می‌شوند. علیرغم اینکه خروجی دانشکده‌های پرستاری برای تامین نیروی پرستاری کفایت می‌کند اما شرایط نامناسب محیط‌های کاری و نبود برنامه‌های حمایتی و از همه مهمتر نبود استخدام باعث می‌شود تعداد زیادی از این دانش آموختگان وارد فیلدهای درمانی نشوند و مراکز درمانی کماکان با بحران نیروی انسانی مواجه باشند. سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا با وجود این تعداد دانش‌آموخته از ظرفیت آنها استفاده نمی‌شود؟