از خانواده ای دانشگاهی تا قله های رادیولوژی فک و صورت، روایت موفقیت دکتر صدف افشاری | ایران مدلبز

در دنیای پرشتاب پزشکی، گاهی مسیر موفقیت از همان سال‌های نوجوانی آغاز می‌شود؛ جایی که انگیزه، پشتکار و محیط خانوادگی می‌تواند سرنوشت یک پزشک آینده را رقم بزند. دکتر صدف افشاری یکی از نمونه‌های روشن چنین مسیری است؛ پزشکی جوان که توانست با اتکا بر تلاش مستمر، برنامه‌ریزی دقیق و حمایت خانواده‌ای دانشگاهی، امروز در جایگاه یکی از چهره‌های موفق و آینده‌دار حوزه رادیولوژی فک و صورت بدرخشد.

صدف افشاری، متولد ۱۳۷۵ و کوچک‌ترین فرزند یک خانواده دانشگاهی و علمی، از همان سال‌های نوجوانی در فضایی رشد کرده که علم و طبابت بخش جدایی‌ناپذیر زندگی روزمره آن بوده است. مادر او پزشک و پدرش معاون بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی زابل است که سال‌ها در سمت معاونت دانشکده داروسازی فعالیت داشته است.

در این خانواده علمی، سه خواهر و برادر بزرگ‌تر او نیز هر یک مسیر تخصصی خود را طی کرده‌اند؛ خواهر بزرگ‌تر متخصص دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی و دارای بورد تخصصی است، یکی از برادران داروساز و متخصص فارماکولوژی و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد علوم پزشکی است و برادر دیگر دارای مدرک دکترای برق است. این پیش‌زمینه علمی موجب شد دکتر افشاری از نوجوانی مسیر حرفه‌ای خود را با جدیت، نظم و هدفمندی انتخاب کند.

دکتر صدف افشاری در گفتگو با وبدا اظهار داشت: در آزمون دستیاری سال ۱۴۰۱ موفق به کسب رتبه ۱۷ شدم و در انتخاب نخستم، رشته رادیولوژی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی مشهد پذیرفته شدم. دوره تخصص ام در دانشکده دندانپزشکی مشهد سپری شد؛ مرکزی که حضور اساتید باسواد، باتجربه و صاحب‌رتبه‌های علمی بالا از مهم‌ترین نقاط قوت آن به شمار می‌آید.

دکتر افشاری در طول دوره رزیدنتی، با وجود برنامه‌های فشرده آموزشی، مشارکت فعال در فعالیت‌های پژوهشی نیز داشته است. او با همکاری برادرش چندین مقاله را در نشریات معتبر علمی منتشر کرده و همچنین همراه با اساتید خود دو مقاله دیگر در سایت‌های معتبر بین‌المللی به چاپ رسانده است.

به گفته وی، موفقیت در دوره تخصص نتیجه برنامه‌ریزی دقیق و مداوم بوده است؛ افزایش ساعت مطالعه، کاهش تفریحات، مرور هدفمند، تست‌زنی مستمر، خواب کافی و پیوستگی در مطالعه از اصول اصلی او در مسیر موفقیت بوده است. دکتر افشاری همچنین نقش راهنمایی‌ها و حمایت مستمر اساتید، حمایت خانواده و پشتکار  خود را از عوامل مهم پیشرفت علمی‌اش عنوان کرد.