روایت یک موفقیت درخشان؛ وقتی تعهد، ایمان و برنامه‌ریزی به رتبه یک بورد تخصصی می‌رسد | ایران مدلبز

در روزگاری که علم و تعهد، معیار افتخارند، یکی از پزشکان پرتلاش و فرهیخته دانشگاه علوم پزشکی مشهد، نام خود را در تاریخ افتخارات علمی کشور ثبت کرد.دکتر لادن پرنگ، متخصص پزشکی خانواده و عضو برجسته دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در هفتاد و دومین دوره آزمون دانشنامه بورد تخصصی پزشکی خانواده در شهریورماه ۱۴۰۴ موفق به کسب رتبه یک کشوری شد.

این موفقیت چشمگیر نه‌تنها حاصل پشتکار و نظم مثال‌زدنی اوست، بلکه مهر تأییدی است بر جایگاه علمی، آموزشی و انسانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد.

دکتر لادن پرنگ دارای سوابق تحصیلی برجسته‌ای در حوزه سلامت و پزشکی خانواده است. وی ابتدا پس از اخذ دکترای حرفه‌ای در مقطع پزشکی عمومی، در مقطع کارشناسی ارشد آموزش بهداشت (MPH) گرایش پزشکی خانواده تحصیل کرده و در سال ۱۳۹۲ این دوره را با موفقیت به پایان رسانده است. پس از آن، مسیر تخصصی خود را در رشته پزشکی خانواده دنبال کرده و در سال ۱۳۹۷ موفق به اخذ مدرک تخصص پزشکی خانواده از دانشگاه علوم پزشکی مشهد شد.

در حال حاضر، دکتر پرنگ به عنوان یکی از متخصصان متعهد پزشکی خانواده در مرکز آموزشی خدمات جامع سلامت شهید جمشیدیان طرقبه مشغول خدمت‌رسانی به جامعه است.

علاوه بر تعهد شغلی، وی در سال ۱۴۰۴ به عنوان کارمند نمونه شبکه بهداشت و درمان طرقبه شاندیز نیز معرفی شده که این امر گویای عملکرد ممتاز و اثرگذار ایشان در محیط کار است.

فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی

تجربه ارزشمند دکتر پرنگ در حوزه آموزش بالینی نیز قابل توجه است. وی طی دو سال گذشته، یعنی از اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ تا کنون، به طور فعال در زمینه تدریس به دانشجویان پزشکی عمومی در مقطع کارورزی پزشکی خانواده در همان مرکز آموزشی خدمات جامع سلامت شهید جمشیدیان طرقبه نقش‌آفرینی کرده است.

در دوران دستیاری تخصصی، پروژه‌ای تحقیقاتی با اهمیت بالینی بالا را به سرانجام رساند. عنوان پایان‌نامه ایشان «بررسی تأثیر توانمندسازی روان‌تنی مادران در طول دوره بارداری بر ارتقاء سلامت روان مادر و پیامدهای مادری و جنینی» بود.

این پژوهش با طراحی دقیق و علمی به‌صورت کارآزمایی بالینی تصادفی (RCT) اجرا شد. اهمیت این تحقیق تا حدی بود که نتایج آن پس از داوری در یکی از مجلات معتبر ISI به چاپ رسید. همچنین، پوستر مربوط به این مطالعه در کنگره تحقیقات نظام سلامت (HSR) مورد پذیرش قرار گرفت و ارائه شد که نشان‌دهنده اعتبار بین‌المللی یافته‌های وی است.

مشارکت در بانک مدرسین دانشگاه

دکتر پرنگ، فراتر از وظایف بالینی، به عنوان عضوی فعال در جامعه علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد شناخته می‌شود.

وی عضو بانک مدرسین دانشگاه علوم پزشکی مشهد است و به‌صورت مستمر در برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای گروه‌های مختلف حرفه‌ای، شامل پزشکان، پرستاران و سایر کارکنان حوزه سلامت، به عنوان مدرس همکاری می‌کند.

دکتر لادن پرنگ با افتخار از دوران تحصیل خود در دانشگاه علوم پزشکی مشهد یاد می‌کند. او این دانشگاه را در زمره دانشگاه‌های پیشرو کشور از نظر علمی و آموزشی می‌داند.

نقاط قوت اصلی دانشگاه از نگاه وی شامل وجود اساتید با تجربه و متعهد، بهره‌مندی از اعضای هیأت علمی مجرب، تنوع محیط‌های آموزشی و دسترسی به مراکز درمانی و بهداشتی گوناگون است که امکان یادگیری در طیف وسیعی از شرایط بالینی را فراهم می‌آورد.

او همچنین از فرصت‌های متعدد پژوهشی، فراهم بودن زیرساخت‌ها و حمایت‌های لازم برای انجام تحقیقات علمی کاربردی و فضای علمی پویا سخن گفت و تأکید کرد که دانشگاه محیطی برای نوآوری و تبادل دانش است.

با این حال، دکتر پرنگ به چالش‌های موجود نیز اشاره کرده و بر ضرورت افزایش ارتباط میان آموزش نظری و نیازهای واقعی جامعه تأکید نمود. او افزود:هدف از این امر، طراحی آموزش‌هایی است که کاربردی‌تر و مبتنی بر شواهد بومی (متناسب با نیازهای منطقه‌ای) باشند.

راز موفقیت در آزمون بورد تخصصی

او درباره استراتژی مطالعه خود چنین گفت:کسب رتبه اول کشوری در آزمون دانشنامه بورد تخصصی نیازمند برنامه‌ریزی استثنایی است، به‌ویژه زمانی که فرد مسئولیت‌های شغلی، خانوادگی و آموزشی سنگینی بر دوش دارد.

دکتر پرنگ برنامه مطالعه خود را منظم و منعطف طراحی کرده بود تا بتواند میان کار، زندگی و تحصیل تعادل برقرار کند. نکته قابل توجه این است که او بدون استفاده از مرخصی و در کنار انجام مسئولیت‌های شغلی و زندگی روزمره، توانست مدیریت زمانی مؤثر داشته باشد.

یکی از ویژگی‌های بارز روش مطالعه وی، سناریو‌محور بودن بود.به‌جای حفظ مطالب، بر درک عمیق مکانیزم‌ها و راهبردهای مدیریت بیماری تمرکز داشتم و برای هر مبحث، نمونه سؤالات امتحانی طراحی می‌کردم تا نحوه کاربرد دانش را بسنجیم.

او افزود:مطالعه را در سه مرحله انجام می‌دادم: مرور پایه، مرور دقیق منابع اصلی و مرحله تثبیت و کاربرد بالینی با تمرین سناریو. پس از مرور اولیه، نقاط ضعف و قوت خود را ارزیابی کرده و بر اساس اولویت، برنامه مرور دقیق را پیش می‌بردم.

دکتر پرنگ برای حفظ انگیزه در مسیر طولانی آماده‌سازی آزمون، از تکنیک‌های روان‌شناختی مؤثر بهره برد؛ از جمله تقسیم اهداف بزرگ به اهداف کوچک‌تر و سیستم پاداش‌دهی شخصی. او با دستیابی به هر مرحله کوچک، به خود پاداش‌های کوچکی می‌داد تا احساس پیشرفت و رضایت درونی تقویت شود.

با توجه به تغییر منابع امتحانی نسبت به دوران دستیاری، بخش مهمی از مطالعه شامل مرور منظم مطالب و تحلیل مفاهیم بر اساس منابع جدید بود تا از نظر علمی در سطح کاملاً به‌روز باقی بماند.

نتیجه‌گیری و افتخارآفرینی

این تلاش‌های مستمر، برنامه‌ریزی دقیق و تعهد راسخ، در نهایت موجب شد تا دکتر لادن پرنگ در آزمون بورد تخصصی پزشکی خانواده سال ۱۴۰۴ با اقتدار رتبه نخست کشوری را کسب کند.

او ضمن اشاره به نقش عوامل معنوی در مسیر موفقیت گفت:واقعاً خداوند کمکم کرد که بتوانم در کنار مسئولیت‌های خانوادگی، شغلی و آموزشی، همه امور را پیش ببرم. امسال علاوه بر مسئولیت در مرکز آموزش، کارمند نمونه نیز بودم و در کنار حمایت‌های همسرم توانستم هماهنگی میان کار، زندگی و تحصیل را حفظ کنم.

وی لطف خدا، دعاهای پدر و مادر، حمایت همسر، انگیزه فردی، ورزش منظم، انضباط در مطالعه و برنامه‌ریزی دقیق را کلید موفقیت دانست و افزود:برنامه‌ریزی درسی‌ام از مهرماه ۱۴۰۳ آغاز شد و همین نظم باعث شد که مشکلات متعدد از جمله عدم امکان مرخصی قبل از امتحان بر مسیر درس و تلاشم اثر منفی نگذارد. اگر برنامه‌ریزی نباشد و همه چیز را به ماه‌های آخر موکول کنیم، موفقیت غیرممکن است.

او درباره مهم‌ترین عامل مؤثر در کسب رتبه برتر اظهار داشت:برنامه‌ریزی منظم و هدفمند، تمرکز بر نقاط ضعف، مرور فعال و تمرین بالینی با سناریوهای فرضی برای من حیاتی بود. ارزیابی مستمر پیشرفت، ثبات در مطالعه و پشتکار باعث شد مسیر رتبه برتر را طی کنم.

نقش خانواده و اساتید در موفقیت

دکتر پرنگ درباره نقش خانواده گفت:حمایت خانواده بسیار تأثیرگذار بود. پدر و مادرم همواره مشوق من بودند و حتی گاهی بیماری خود را پنهان می‌کردند تا تمرکزم به‌هم نخورد. همسرم نیز در تمام مراحل مرا یاری کرد و خانواده‌هایمان با درک شرایط سخت آمادگی آزمون، محدودیت‌های رفت‌وآمدهای خانوادگی را پذیرفتند.

او حمایت اساتید را نیز از ارکان موفقیت خود دانست و افزود:از اردیبهشت ۱۴۰۳ که دوره کارورزی پزشکی خانواده آغاز شد، اساتید گرانقدری همچون آقای دکتر مصطفی جعفری و آقای دکتر مهدی طالبی از من پشتیبانی کردند. همچنین آقای دکتر علمداران، معاون آموزشی و خانم دکتر محرری با تشویق‌های خود انگیزه فراوانی بخشیدند. در مرکز بهداشت استان نیز آقای دکتر جعفری‌نژاد، آقای دکتر رجب‌پور (مدیر شبکه) و خانم دکتر جلایر (معاون بهداشتی شبکه طرقبه) مشوق من بودند.

وی با اشاره به تغییر منابع علمی و حجم بالای کار و تدریس افزود:با وجود تمام چالش‌ها، حمایت اساتید و همکاران، آرامش محیط کار و لطف الهی موجب شد بتوانم این مسیر دشوار را با موفقیت پشت سر بگذارم.

تعهد حرفه‌ای و نگاه علمی

دکتر پرنگ با اشاره به دشواری‌ها و ناملایمات مسیر تحصیل تخصصی اظهار داشت:با وجود این شرایط سخت، انگیزه اصلی من تعهد به ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران، خدمت مؤثر به جامعه، پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقاء سلامت جامعه در سطح یک خدمات بوده است.

او تأکید کرد که همواره دغدغه‌اش درمان بر اساس شواهد علمی (Evidence-Based Medicine) بوده است.در دوران کووید با تغییرات سریع راهنماهای درمانی، اهمیت به‌روز بودن برایم ملموس‌تر شد. می‌خواستم به‌عنوان یک پزشک خانواده توانمند، تصمیمات بالینی صحیح و به‌موقع بگیرم و نقشی مؤثر در آموزش دانشجویان و همکاران داشته باشم؛ چراکه برای آموزش درست، باید خودمان بر پایه منابع معتبر و به‌روز عمل کنیم.

هدف‌گذاری، یادگیری و آینده حرفه‌ای

او در ادامه افزود:هدف شخصی من رسیدن به بالاترین سطح علمی و کسب تجربه بوده است؛ از این‌رو هر سختی را فرصتی برای یادگیری می‌دیدم. اگر دانشجویی سؤالی می‌پرسید یا کارگاهی برگزار می‌کردم، آن را فرصتی برای مطالعه و تحقیق می‌دانستم.

دکتر پرنگ در توضیح دیدگاه خود نسبت به برنامه‌ریزی مؤثر جهت دستیابی به اهداف علمی و حرفه‌ای گفت:نخست باید اهداف روشن و قابل اندازه‌گیری تعیین کرد و سپس آن‌ها را اولویت‌بندی نمود. اهداف بزرگ باید به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم شوند تا روند انجام امور قابل‌پیگیری و لذت‌بخش گردد. تخصیص بهینه زمان و منابع نیز ضروری است؛ منابع برای هر فرد می‌تواند معنوی، مالی، عاطفی یا جسمی باشد. علاوه بر این، باید بازخورد مستمر داشت و موقعیت کنونی خود را نسبت به مسیر هدف ارزیابی کرد.

وی افزود:یادگیری نظری بدون کاربرد عملی سودی ندارد. تا زمانی که فایده یک مطلب را ندانیم، یادگیری عمیق حاصل نخواهد شد.

این متخصص درباره برنامه‌های آینده علمی و حرفه‌ای خود اظهار داشت:علاقه زیادی به ارتقای مهارت‌های بالینی، دانش تخصصی و فعالیت‌های آموزشی دارم. آموزش برایم جذاب است؛ دوست دارم تدریس کنم و دانش را به دیگران منتقل نمایم. برای بیماران نیز همیشه توضیحات کامل ارائه می‌دهم تا به آگاهی برسند. همچنین علاقه‌مندم در عرصه پژوهش و تولید علم فعال باشم، هرچند تحقق آن نیازمند همکاری گروهی است. توسعه شبکه حرفه‌ای و ارتباط با اساتید از آرزوهای من است؛ حتی گاهی آرزو می‌کنم دوباره در درمانگاه اساتیدم حضور یابم، چون یادگیری از آنان همیشه برایم انگیزه‌بخش بوده است.

تأکید پایانی بر آموزش مهارت‌محور

وی در جمع‌بندی سخنان خود تأکید کرد:هدف نهایی من تداوم یادگیری، ارتقای مهارت‌های بالینی، آموزش مؤثر نسل بعدی پزشکان و مشارکت در برنامه‌های پژوهشی و آموزشی کاربردی است.

در بخش پایانی گفت‌وگو، دکتر پرنگ بر اهمیت آموزش بالینی مهارت‌محور تأکید کرد و خاطرنشان ساخت:دانشجویان باید در محیط بالین آموزش ببینند؛ تجربه شخصی من نشان داد که بدون مهارت عملی، دانش نظری کافی نیست. به عنوان مثال، روز نخست کاری‌ام با یک مادر باردار سرماخورده مواجه شدم؛ با آن‌که دانشجوی عالی بودم، لحظه‌ای دچار استرس شدم، زیرا با موقعیت جدیدی روبه‌رو بودم. از همین‌رو معتقدم آموزش بالینی باید در فیلد انجام شود.

او افزود:باید توجه بیشتری به پژوهش‌های کاربردی داشت، نه پژوهش‌هایی صرفاً آماری و بی‌نتیجه. راهنماها و دستورالعمل‌ها باید به‌روز و جامع باشند، زیرا کمبود آن‌ها محسوس است.

در پایان گفت:ضروری است از فناوری‌های نوین آموزشی به‌گونه‌ای استفاده شود که در خدمت آموزش، پژوهش و ارتقای سلامت جامعه باشند، نه آن‌که ما وابسته به فناوری شویم. بهره‌گیری هوشمندانه از ابزارهای نوین آموزشی می‌تواند موجب پیشرفت در آموزش‌های بالینی و توسعه علمی کشور گردد.