مرگ ۷۳۴۲ نفر در تهران بر اثر مواجهه طولانی‌مدت با ذرات معلق در ۱۴۰۳ | ایران مدلبز

او افزود: همچنین میانگین سالیانه غلظت ذرات معلق در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲ تقریبا ۲ میکروگرم افزایش داشته است. یعنی غلظت ذرات معلق در سال ۱۴۰۳ به‌طور میانگین ۳۳ میکروگرم بر متر مکعب بوده درحالی که در سال ۱۴۰۲ حدود ۳۱ میکروگرم بر متر مکعب بوده است. این افزایش، تأثیر مستقیمی بر مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوا داشته است. 

پس از تصویب قانون هوای پاک تاکنون، هیچ کاهش قابل‌توجهی در غلظت ذرات معلق نداشته‌ایم

وی متذکر شد: نکته دیگر اینکه، به‌جای اینکه در مجلس شورای اسلامی پیشنهاد تعطیلی مطرح شود، بهتر است تمرکز بر روی اجرای برنامه‌های کاهش انتشار آلودگی و اجرای قانون هوای پاک باشد. از سوی دیگر، از سال ۱۳۹۶ که قانون هوای پاک مصوب شده، متاسفانه تاکنون کاهش قابل‌توجهی در غلظت ذرات معلق نداشته‌ایم. اگر هم کاهش یا افزایشی بوده، بیشتر به دلایل شرایط جوی و وزش باد در آن سال‌ها مرتبط بوده، نه به‌دلیل اقدام مؤثر دستگاه‌ها.  چرا مجلس نسبت به ترک فعل‌ها وعدم اجرای قانون هوای پاک هیچ اقدام عملی انجام نداده است؟ 

او یادآور شد: بنابراین، تعطیلی ادارات و مدارس، راهکار اصولی و مؤثری نیست، بلکه باید قانون هوای پاک به‌طور کامل اجرا شود. چرا مجلس و کمیسیون محیط زیست که در سال گذشته جلساتی برای بررسی عملکرد دستگاه‌ها برگزار کردند، نسبت به ترک فعل‌ها وعدم اجرای قانون هوای پاک هیچ اقدام عملی انجام ندادند؟ متاسفانه اگر این موارد بررسی نشود ما همین روند را خواهیم داشت. 

در سال گذشته در تهران، تنها ۱۵ روز غلظت ذرات معلق کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت بوده است

معاون مرکز تحقیقات کیفیت هوا و تغییر اقلیم اشاره کرد: در سال ۱۴۰۳ در شهر تهران، فقط ۱۵ روز، غلظت ذرات معلق کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت بوده است. یعنی در اکثر روزهای سال، سطح آلودگی هوا بالاتر از حد مجاز بوده است. 

او ادامه داد: در سال ۱۴۰۳ در شهر تهران بر اساس آمار، ۲۳ درصد از روزهای سال برای گروه‌های حساس ناسالم بوده و ۹ درصد نیز برای همه گروه‌ها ناسالم گزارش شده است. این آمار نشان می‌دهد نسبت به سال ۱۴۰۲ تعداد روزهای با هوای ناسالم افزایش داشته و از طرف دیگر تعداد روزهایی که هوای قابل قبول داشته است، کاهش یافته است. 

شاهسونی با بیان راهکارهای موجود برای مقابله با آلودگی هوا، گفت: در مجموع، دو راهکار اصلی برای مقابله با آلودگی هوا وجود دارد: اول، کاهش منابع انتشار آلودگی؛ دوم، کاهش مواجهه با آلودگی. اولویت باید با کاهش انتشار باشد، اما در صورت‌عدم تحقق آن، باید مواجهه را کاهش داد تا سلامت مردم کمتر در معرض آسیب قرار گیرد. 

وی خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم از سلامت مردم صیانت کنیم، دولت و دستگاه‌ها باید منابع انتشار کنترل شود. وقتی نمی‌توانیم انتشار آلاینده‌ها را کاهش دهیم، مجبوریم برای کاهش مواجهه افراد، به‌ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر مانند دانش‌آموزان، تمهیداتی مانند آموزش مجازی بیندیشیم. شاهسونی افزود: کارگروه اضطرار، متشکل از چند دستگاه، در زمان‌هایی که آلودگی به حد بحران می‌رسد، درباره برگزاری کلاس‌های مجازی تصمیم‌گیری می‌کند. بنابراین باید از الان هم به فکر کاهش منابع تولید آلاینده‌های هوا بخصوص از رده خارج کردن خودروهای فرسوده بخصوص خودروهای دیزلى، تامین سوخت مناسب برای نیروگاه‌ها و در نهایت اجرای قانون هوای پاک باشیم.