او می‌گوید: زندگی با بچه‌های زیاد برخلاف تصور خیلی‌ها، آسان‌تر است. آن‌ها همبازی یکدیگرند، و بار زندگی فقط بر دوش پدر و مادر نمی‌افتد. نشاط در خانه‌ای که صدای کودک می‌پیچد، جاری‌ست.

 

 حاج‌طالبی با اطلاع قبلی از مشوق‌های قانونی، پس از تولد فرزند سوم خود، در سامانه ملی مسکن ثبت‌نام کرده است. روند دریافت زمین حدود یک سال به طول انجامید، اما بالاخره توانست زمینی در قالب قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت دریافت کند. 

 

او با گلایه‌ از برخی کاستی‌ها در روند اجرایی می‌گوید: در ایور زمین هست، ولی خیلی‌ها هنوز موفق به دریافت آن نشده‌اند. برخی حتی وام فرزندآوری هم نگرفته‌اند. مشکل اصلی، ضعف همکاری بین دستگاه‌هاست. با این حال، حاج‌طالبی تأکید دارد که داشتن فرزند را به امید مشوق‌ها به تعویق نینداخته‌اند: ما از ابتدا علاقه‌مند به داشتن فرزند زیاد بودیم، اما بودن مشوق‌ها، به‌ویژه وقتی واقعی و فراتر از وعده باشند، می‌تواند تصمیم خانواده‌ها را تسهیل کند.

 

 او از سیاست‌گذاران بابت اختصاص زمین و مشوق‌های قانونی قدردانی می‌کند و می‌گوید: تصمیم داریم فرزندان بیشتری داشته باشیم. نشاط، پویایی و امید زندگی ما در حضور آن‌هاست. 

 

مشوق‌های جمعیتی، از جمله اختصاص زمین، وام‌های فرزندآوری، تسهیلات مسکن و حمایت‌های مالی، نقش بسیار مهمی در ترغیب خانواده‌ها به فرزندآوری دارند. این مشوق‌ها نه‌تنها بخشی از دغدغه‌های اقتصادی خانواده‌ها را کاهش می‌دهند، بلکه نوعی حمایت اجتماعی و روانی نیز به همراه دارند که احساس امنیت و ارزشمندی را به والدین منتقل می‌کند. هنگامی که خانواده‌ها ببینند دولت در کنار آن‌هاست و تولد فرزند به معنای مشارکت در آینده کشور تلقی می‌شود، انگیزه بیشتری برای داشتن فرزندان بیشتر خواهند داشت، به‌ویژه در شرایطی که هزینه‌های زندگی و دغدغه‌های معیشتی ممکن است تصمیم‌گیری برای فرزندآوری را دشوار کند.