هشدار سازمان جهانی بهداشت درباره مرگ‌های ترافیکی در منطقه/ تقدیر از ایران برای برگزاری پویش «نه به تصادف!» | ایران مدلبز

به گزارش وبدا، دکتر حنان بلخی در سخنان خود با تأکید بر اینکه منطقه مدیترانه شرقی دومین نرخ بالای مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای در میان مناطق سازمان جهانی بهداشت را داراست، گفت: هر روز، حداقل ۳۰۰ نفر در جاده‌های ما جان خود را از دست می‌دهند که بسیاری از آن‌ها جوانانی پر از امید و مستعد هستند.

وی همچنین با اشاره به کاهش قابل توجه نرخ مرگ‌ و میر جاده‌ای در ایران از سال ۱۳۸۴ تاکنون، ابتکار “نه به تصادف” را نمونه‌ای موفق از اقدام هماهنگ، ساختاری و مبتنی بر شواهد دانست و خواستار استمرار تلاش‌ها در چارچوب دهه اقدام جهانی ایمنی جاده‌ها شد.

متن کامل سخنرانی دکتر حنان بلخی، مدیر منطقه‌ای سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی، در هفتمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت و ایمنی ترافیک به شرح زیر است:

عالیجنابان، دکتر محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت و آموزش پزشکی جمهوری اسلامی ایران خانم فرزانه صادق، وزیر راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران آقای اسکندر مومنی، وزیر کشور جمهوری اسلامی ایران همکاران محترم، خانم‌ها و آقایان، در هفتمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت و ایمنی ترافیک، ما با هدف مشترکی گرد هم آمده ایم: جلوگیری از مرگ‌های جانگداز و قابل پیشگیری در جاده‌های ما و ایجاد جوامع ایمن‌تر و سالم‌تر برای همه.

بر اساس گزارش ۲۰۲۳ سازمان جهانی بهداشت برای وضعیت جهانی ایمنی جاده‌ها، تخمین زده می‌شود که ۱.۱۹ میلیون نفر در سال ۲۰۲۱ در جاده‌های جهان جان خود را از دست داده‌اند.

آسیب‌های ترافیکی جاده‌ای همچنان یکی از علل اصلی مرگ و میر در جهان هستند به ویژه در میان کودکان و جوانان ۵ تا ۲۹ ساله. نرخ مرگ و میر جهانی ۱۵ مرگ در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر است.

در منطقه مدیترانه شرقی، وضعیت حتی نگران‌کننده‌تر است. منطقه ما حدود ۱۱ درصد از مرگ و میرهای ترافیکی جاده‌ای جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. این منظقه با نرخ مرگ و میر ۱۶ در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر رتبه دوم بالاترین نرخ در میان مناطق سازمان جهانی بهداشت را داراست. هر روز، حداقل ۳۰۰ نفر در جاده‌های ما جان خود را از دست می‌دهند که بسیاری از آنها جوانانی پر از امید و مستعد هستند.

در جمهوری اسلامی ایران، با وجود پیشرفت‌های قابل توجه، بار تلفات همچنان بالا است. سازمان جهانی بهداشت نرخ مرگ و میر جاده‌ای ایران را در سال ۲۰۲۱ حدودا 20.6 در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر تخمین می‌زند. در فاصله سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰، بیش از ۴۷۰,۰۰۰ نفر در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست داده‌اند.

با این حال، هنوز دلایلی برای خوش‌بینی وجود دارد. کاهش نرخ مرگ و میر از اوج ۴۰ در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر در سال ۲۰۰۵ به سطح فعلی، گواهی قدرتمند بر تعهد و اقدام پایدار است.

من از دولت جمهوری اسلامی ایران برای رهبری فعالانه‌اش، به ویژه با پویش ملی “نه به تصادف” تقدیر می‌کنم. این ابتکار چندبخشی هم به هنگام و هم قابل تقدیر است، مدلی از اقدام هماهنگ و مبتنی بر شواهد.

این پویش از یک رویکرد ساختاری و مرحله‌ به مرحله پیروی می‌کند:

• اقدامات کوتاه‌مدت در طول تعطیلات نوروز بر اجرای قوانین، آگاهی عمومی و آموزش تمرکز دارد تا افزایش فصلی تصادفات را کاهش دهد. • راهبردهای میان‌مدت، خطرات ساختاری را با افزایش ایمنی خودروها و بهبود زیرساخت‌های جاده‌ای هدف قرار می‌دهد. • تلاش‌های بلندمدت، اساس ایمنی پایدار جاده‌ها را از طریق توسعه سیاست‌ها، هماهنگی نهادی و هم‌راستایی با بهترین شیوه‌های جهانی بنیان می‌گذارد. اینگونه است که تغییر واقعی و پایدار اتفاق می‌افتد یعنی از طریق اراده سیاسی، اقدام مشترک و سیاست‌های مبتنی بر شواهد.

همان‌طور که به آینده نگاه می‌کنیم، از همه ذینقشان می‌خواهم که با دهه اقدام برای ایمنی جاده‌ها ۲۰۲۱–۲۰۳۰ هماهنگ شوند، که بر موارد زیر تمرکز دارد: • مدیریت ایمنی جاده‌ها • جاده‌ها و جابجائی ایمن‌تر • خودروهای ایمن‌تر • کاربران جاده‌ای ایمن‌تر • واکنش بهینه پس از وقوع تصادف

این‌ موارد، در مجموع، ستون فقرات رویکرد سیستم ایمن را تشکیل می‌دهند. این رویکرد، بنیان راهبردهای ملی و منطقه‌ای است که هدفشان کاهش مرگ و میر و آسیب‌های ترافیکی جاده‌ای است.

این راهبردها برای دستیابی به هدف توسعه پایدار ۳.۶ نیز کلیدی هستند، که هدف آن کاهش مرگ و میر و آسیب‌های ترافیکی جاده‌ای تا سال ۲۰۳۰ است. در این تلاش، سازمان جهانی بهداشت در کنار ایران و همه کشورهای عضو می ایستد. از طریق حمایت فنی، هدایت سیاست ها و ظرفیت‌سازی، ما متعهد به حمایت از سفر ملی شما به سوی جاده‌های ایمن‌تر و جوامع مقاوم‌تر هستیم.

نجات جان‌ها و اطمینان از اینکه هر سفر با ایمنی به پایان می رسد، مأموریت مشترک ماست. برای اجرای این ماموریت ثابت قدم بمانیم.