فاطمه بشیری فعال حوزه طراحی پوشاک ایرانی، اسلامی در گفتوگو با خبرنگار مهر، با اشاره به چالشهای عرضه محصولات حجاب گفت: عرضه یا بازار محصولات مواجه هستیم. متأسفانه در هیچ مکانی برای گرفتن سکوی فروش حمایت نمیشوم. نهتنها حمایت نمیشوم، بلکه دافعهای نسبت به من وجود دارد. یعنی من تولیدکننده محصول حجاب، خیلی راحت نمیتوانم وارد هر پاساژ یا مرکز خریدی شوم، صرفاً به این دلیل که کالایم، کالای حجاب است و امکان دارد دافعه ایجاد کند. از من استقبال نمیشود و حمایتی در برابر اجاره و پول پیش از من صورت نمیگیرد.
وی ادامه داد: بنابراین دغدغه یک تولیدکننده پوشاک حجاب یا ایرانی اسلامی بسیار زیاد است. اما باز هم شاهد افزایش تولیدکنندگان محصولات حجاب هستیم و این موضوع، عشق، ارادت و عرق ملی را میرساند. یعنی یک تولیدکننده پوشاک عفیفانه یا پوشاک حجاب، قطعاً دغدغهمند فرهنگی است که وارد این حوزه شده است؛ وگرنه از لحاظ مالی اگر بخواهیم حساب کنیم، هیچ توجیه اقتصادی برای یک تولیدکننده عفاف و حجاب نداریم.
این فعال حوزه طراحی پوشاک ایرانی، اسلامی گفت: در بیش از ۱۰ استان حضور پیدا کردم در رویدادهای عفاف و حجابشان و این خلأ را به چشم دیدم. در استانهای بزرگی رفتم که بالغ بر ۲ یا ۳ میلیون جمعیت داشته و به تعداد انگشتان دست هم حتی فروشگاه عرضه محصول حجاب نبوده است. و جالبتر اینکه آن مردمی که آنجا ساکن هستند، برای دسترسی به کالای حجاب باید به شهرهای بزرگ مثل قم، مشهد، تهران مراجعه کنند، مایحتاجشان را تهیه بکنند، یا اینترنتی تهیه بکنند بدون اینکه از نزدیک بتوانند آن پوشاک را ببینند، لمس کنند و تنخورش را مشاهده کنند.
لیست دقیقی از تولیدکنندگان محصولات حجاب وجود
وی افزود: هم اکنون ما لیست دقیقی از تولیدکنندگان محصول، حتی پوشاک عادی زنانه، ساماندهی درستی نداریم. یعنی شما دقیقاً نمیتوانید برآورد کنید هر استان به تفکیک چند نفر تولیدکننده و چند کارگاه تولیدی پوشاک ایرانی دارد. این واقعاً ساماندهی خوبی نشده و دسترسی دقیقی نسبت به آن نیست.
بشیری گفت: متأسفانه شاهد برگزاری سکوهای فروش فصلی محصولات حجاب هستیم که این اواخر بیشتر شبیه یک «سهشنبهبازار» شده است. گاهی اوقات انسان در بازارهای هفتگی سنتی، جنسهای بهتری پیدا میکند! این سکوها بر چه اساسی برگزار میشوند؟ آیا قرار است ما فصلی یک پوشش عفیفانه به مردم عرضه کنیم؟ این مدل فروش که نامهای خاصی برایش انتخاب شده، در عمل هیچ مشکلی را درمان نمیکند و چارهساز نیست.
وی یادآور شد: این نمایشگاههای فصلی که برگزار میشوند، رویکرد مذهبی و دغدغهمند نسبت به موضوع عفاف و حجاب ندارند. بنابراین، استقبال چندانی از تولیدکنندگان حوزه حجاب به عمل نمیآید و تمرکز اصلی صرفاً بر این است که متراژ مورد نظر به قیمت دلخواه پر شود. نمایشگاه برگزار میشود، صرفاً برای اینکه تاریخ اجرای آن – مثلاً نمایشگاه بهاره یا پاییزه – در کارنامه ثبت شود و اعلام گردد که فعالیتی صورت گرفته است. رویکرد حمایتی صریح و مشخص از کالای عفاف و حجاب یا مد ایرانی اسلامی در این رویدادها وجود ندارد. به همین دلیل است که ما شاهد حضور پررنگ همکارانمان در این نمایشگاهها نیستیم.
این فعال حوزه طراحی پوشاک ایرانی، اسلامی اظهار کرد: تمام تلاش ما در نمایشگاهها جذب همه جامعه است. ما دوست داریم خانمهایی که بیحجاب هستند نیز بیایند، محصول ما را ببینند، برایشان جذاب باشد و آن را تهیه کنند. و واقعاً شاهد این اتفاق بودهایم.
وی افزود: این امر از طریق برگزاری نمایشگاههای تخصصی با متد اسلامی و همچنین تبلیغات بصری قوی پیش از رویداد محقق میشود؛ وایرال شدن اخبار نمایشگاه میتواند کل جامعه را ترغیب به ورود کند. اگر بتوانیم نمایشگاه را شاخص و جذاب کنیم، مخاطب عام جذب میشود. قدم بعدی نیز با طراحان خلاق ما از سراسر کشور است که با طرحهای جذاب، آن مخاطب عام را جذب میکنند. ما خانوادههای کاملاً بیحجابی داشتهایم که وارد شدهاند، یک عبای پوشیده و زیبا دیدهاند، جذبش شدهاند و خریداری کردهاند. هدف ما بستن این حوزه صرفاً به قشر محجبه نیست.
بشیری گفت: مسئله این است که حجاب تبدیل به یک کالای گرانقیمت شده است؛ البته نه برای همه، بلکه برای قشر متوسط به پایین. یک خانم مانتویی شاید بتواند مانتویی با قیمت ۴۰۰ هزار تومان (حتی با جنس قاچاق) بخرد، اما خانم محجبه نمیتواند این کار را بکند. چرا؟ چون زیر چادر نیاز به یک پوشش یکدست، بلندتر (قد ۹۰ تا ۱۰۰) و با کیفیت دارد تا چادر روی آن زیباتر بایستد. یا در بحث روسری، خانم محجبه مجبور است روسری سر کند که زیر چادر جمع نشود، در حالی که خانم مانتویی میتواند شال سر کند.