به گزارش خبرگزاری مهر، محمد شریفیمقدم در برنامه در واکنش به خبر جذب تنها ۸۰۰ نفر از ۱۴۰۰ مجوز استخدام پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی ایران، این مسئله را نتیجه غفلت مسئولان از ایجاد «زیرساخت نگهداشت پرستار» دانست.
وی با اشاره به پیشبینی خود مبنی بر استقبال نکردن از این استخدامها بهویژه در تهران و مراکز استانها، تصریح کرد: «پرستار حساب میکند و میبیند نشستن در خانه، برایش مقرونبهصرفهتر از کار کردن با این حقوقهاست. الان حقوقهایی در حد ۱۵، ۱۶ یا ۲۰ میلیون تومان برای کاری با این فشار و استرس واقعاً قابل قبول نیست.»
بیکاری ۶۰ هزار فارغالتحصیل پرستاری در کنار کمبود نیرو در بیمارستانها
دبیرکل خانه پرستار با بیان اینکه «اتفاقاً نکته دردناک همین است»، اظهار داشت: ما الان بیش از ۶۰ هزار فارغالتحصیل پرستاری بیکار داریم که خانهنشین هستند. کمبود پرستار به دلیل نبود نیرو نیست، بلکه به دلیل نبود جذابیت شغلی و سیاستهای غلط است.
شریفیمقدم خاطرنشان کرد: بیتوجهی به این حرفه باعث شده چهار مسیر اصلی پیش روی پرستاران اعم از مهاجرت، ترک شغل، تغییر شغل و خانهنشینی قرار گیرد.
وی افزود: وزارت بهداشت بیشتر با نیروهای طرحی و موقت کار میکند که تجربه کافی ندارند. فضای آموزشی هم بهشدت ضعیف شده و جان مردم عملاً به دست تعداد محدودی پرستار افتاده که خودشان هم تحت فشار شدید هستند.
وضعیت «بحرانی» و فشارهای چندجانبه
وی در ادامه وضعیت کنونی پرستاری را بدون اغراق «بحرانی» خواند و گفت: ما این بحران را سالها پیش پیشبینی کرده بودیم. علاوه بر فشار کاری و معیشتی، پرستاران با فشارهای حراستی، مدیریتی، حتی امنیتی و قضائی مواجهاند.
این نماینده جامعه پرستاری با اشاره به پیامدهای این فشارها هشدار داد: متأسفانه در هفتهها و ماههای اخیر مواردی از مرگ پرستاران داشتهایم که وضعیت روانی این قشر را نشان میدهد.اگر مردم بخواهند حداقل استاندارد مراقبت پرستاری دریافت کنند، باید تعداد پرستاران حداقل دو برابر شود، نه اینکه حتی جذبهای محدود هم تکمیل نشود.
شعار به جای اجرای قانون
شریفیمقدم در رادیو گفتوگو با بیان اینکه در مجلس و دولت پیگیریهایی انجام شده، اما نتیجهای نداشته، تصریح کرد: ما سالهاست فقط حرف و شعار میشنویم. قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری سال ۱۳۸۶ تصویب شده، اما هنوز به شکل واقعی اجرا نشده است. آنچه امروز اجرا میشود، «قانون» نیست، بلکه چیزی در حد شعار است.
وی در پایان ریشه اصلی معضلات پرستاری را «تعارض منافع در نظام سلامت» عنوان کرد و گفت: تا این تعارض منافع حل نشود، وضعیت همین است. وقتی عدهای ماهانه ۴۰۰، ۵۰۰ یا ۸۰۰ میلیون تومان کارانه میگیرند، هیچوقت درد پرستاری که ۲ یا ۳ میلیون کارانه میگیرد را درک نخواهند کرد.
دبیرکل خانه پرستار این تعارض منافع در وزارت بهداشت، بیمارستانها و دانشگاهها را «غده سرطانی» خواند که «باید جراحی شود» و هشدار داد: در صورت عدم حل این مشکل، شرایط از این هم بدتر خواهد شد.