در پی اظهارات حاشیه‌ساز مدیر پروژه دارورسانی الکترونیکی مبنی بر اولویت انحصاری سامانه‌های دولتی در توزیع دارو، واکنش‌ها از سوی فعالان اقتصاد دیجیتال بالا گرفته است.
نیما قاضی، رئیس هیئت‌مدیره انجمن تجارت الکترونیک، در توییتی به این رویکرد انتقاد کرد و نوشت:«این‌که تریبون دارید و صداتون شنیده میشه، دلیل نمیشه بتونید زور بگید. ما هم پای حق وایمیستیم و کوتاه نمیایم. حواستون باشه!»
او با اشاره به لحن و محتوای گفت‌وگوهای اخیر مدیر پروژه دولتی، تأکید کرد:«وقتی یک مسئول رسمی در مصاحبه می‌گوید «همینه که هست، نمی‌خواید پاشید برید»، دقیقاً با همان نگاهی مواجهیم که مانع توسعه فناوری و مشارکت واقعی بخش خصوصی در کشور می‌شود.»
نیما قاضی همچنین به تجربه‌های جهانی و نبود آن در لایه‌های تصمیم‌گیر اشاره کرد و افزود:«ایشون چون خارج نرفته، یه پست گرفته و می‌خواد همه‌ی استارتاپ‌ها رو بیرون کنه. می‌گه برید پیوت کنید!»
اما آنچه انتقادها را جدی‌تر کرده، نه صرفاً ادبیات فردی، بلکه نوع مواجهه حاکمیتی با اکوسیستم دیجیتال است. به گفته قاضی، این مدیر دولتی در جلسات غیررسمی گفته «من رو از قانون نترسونین، من به کسی جواب پس نمی‌دم»؛ جمله‌ای که اگر صحت داشته باشد، نیازمند شفاف‌سازی فوری نهادهای نظارتی است.
اکوموتیو پیش‌تر نیز در گزارش‌هایی با نگاهی انتقادی، نسبت به نگاه انحصارگرایانه در اجرای طرح دارورسانی اینترنتی هشدار داده بود. حالا با علنی شدن این دست اظهارات، پرسش‌ها جدی‌تر از همیشه‌اند:
آیا توسعه سلامت دیجیتال، قربانی تعارض منافع، انحصار و حذف بازیگران نوآور خواهد شد؟
و مهم‌تر از آن، چه نهادی مسئول است تا اطمینان دهد تصمیم‌گیری‌های این حوزه با منطق مشارکتی، نه شخصی، پیش می‌رود؟
توسعه، نه با حذف پلتفرم‌ها که با تنظیم‌گری شفاف، مشارکت‌بخش و نگاه توسعه‌محور ممکن می‌شود.
