به گزارش خبرنگار مهر، در دوران پیش از جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی وقتی از پرستاران می‌خواستیم برای شیفت اضافه بیایند، قبول نمی‌کردند، نامه هم داشتند و نیامدن آنها هم قانونی بود اما در هنگام جنگ وضع جور دیگر شد. آنها بدون هیچ گلایه و اعتراضی، داوطلبانه در شیفت‌های اضافه حاضر می‌شدند. مثل روزهای سخت کرونا، که پرستاران بدون ترس از ویروس مرگبار کرونا؛ مشغول مراقبت از بیماران بودند. ناگفته نماند که در آن دوران سخت، چند نفر از نیروهای پرستاری جان خود را از دست دادند و به جرگه شهدای سلامت پیوستند.

ایثار و تلاش نیروهای پرستاری، هیچ گاه به نقطه پایان نرسیده و هر زمان که شرایط اضطرار و بحرانی در داخل کشور رخ داده است، آنها زودتر از سایر کادر درمان، در صف مقدم خدمت حاضر شده‌اند. به طوری که در جنگ ۱۲ روزه نیز شاهد خلق صحنه‌هایی زیبا از آمادگی پرستاران در بیمارستان‌های کشور بودیم.

روایتی از ایثار پرستاران بوشهری

یکی از صحنه‌هایی که باعث اشک غرور در چشمان ما شد پس از تجاوز دشمن صهیونیستی به کشور بود، پرستارانی بودند که حتی در روستاها و اطراف بوشهر داوطلبانه اعلام آمادگی کردند که برای خدمت بیایند. می‌گفتند امروز موضوع فرق می‌کند، امروز موضوع وطن است و مطالبات جایی ندارد.

یکی از شب‌هایی که آسمان بوشهر بسیار شلوغ بود و برخی از مناطق مورد حمله قرار گرفته بود، با مادران بارداری مواجه شدیم که بر اثر این اتفاق دچار زایمان زودرس شدند. این موضوع بسیار حساس بود و نزدیک بود تبدیل به یک بحران شود.

پرستاران سراغ تک‌تک مادران باردار به بخش‌ها رفتند و با صحبت‌های آرامش‌بخش با آنها که ما در کنار شما هستیم و به شما و نوزادتان رسیدگی کنیم و نگران نباشید بیمارستان جای امنی است باعث آرامش بسیاری از این مادران شدند.

یکی از این مادران گفت همین لبخند شما نشان می‌دهد که واقعاً جای ما امن است و توانستیم با همین رفتار جلو تبدیل شدن این زایمان‌های زودرس را به یک بحران بگیریم. ارزش پرستاران این است و نیازی نیست که پرستاران مدرکی برای این ارزش ارائه کنند.

پرستار هم انسان است و با بحرانی مانند جنگ دچار استرس و اضطراب می‌شود، اما در زمان بحران ترس را کنار می‌گذارد و فرد دیگری می‌شود که استرس را کنترل کند و در کنار خدمت تخصصی که به بیماران و مجروحان می‌دهد، با یک لبخند و ایجاد حس اطمینان، یاس و نا امیدی را از مردم دور می‌کند.

دست مریزاد به پرستاران خوزستان

روزی که به اهواز و سوسنگرد حمله شد، بیش از ۱۰۰ مجروح به بیمارستان‌ها آوردند که در کمتر از ۶ ساعت همه آنها ساماندهی شدند و فقط چهار نفر از آنها بستری شدند. میزان همکاری و همدلی پرستاران به گونه‌ای بود که همه غافلگیر شدند.

خوزستان در شرایط عادی کشور هم دچار بحران کمبود پرستار است، اما در جنگ ۱۲ روزه همه پرستاران پای کار بودند. نه تنها پرستاران شاغل بلکه پرستاران بازنشسته هم با شروع تجاوز رژیم صهیونیستی برای خدمت‌رسانی اعلام آمادگی کردند، اما پرستاران به‌گونه‌ای وضعیت را مدیریت کردند و پای کار بودند که نیازی به استفاده از خدمات بازنشستگان و افرادی که به صورت داوطلب اعلام آمادگی کرده بودند، نشد.

میزان همدلی و همکاری کادر درمان خوزستان به‌اندازه‌ای بود که در شرایط جنگ گویی همه پرستاران این بحران‌ها را فراموش کرده بودند. سرعت خدمت رسانی آمبولانس‌ها به حدی شده بود که بحران‌های موجود و روزمره را فراموش کردیم.

پای کار بودن پرستاران در شرایط بحرانی اخیر، دست مریزاد دارد.

حضور داوطلبانه پرستاران قم در مراکز درمانی

از لحظه‌ای که تجاوز رژیم صهیونیستی آغاز شد، اغلب پرستاران قم داوطلبانه در مراکز درمانی حضور پیدا کردند. با فراخوانی که در نظام پرستاری قم داده شد، بیش از ۱۵۰ نفر از پرستاران که اکثر آنها هم همکاران خانم بودند، اعلام آمادگی کردند تا در گروه‌ها و مراکز درمانی حضور پیدا کند.

در زمان جنگ در قم مشکل خاصی نداشتیم و بخش‌ها و مراکز درمانی به خوبی توسط پرستاران پشتیبانی شد. عمل‌های جراحی الکتیو کنسل شد و در بخش‌ها ظرفیت‌های جدید برای مجروحان حوادث جنگ ایجاد کردند و پرستاران از پس این بحران به خوبی بیرون آمدند.

نیروهای اورژانس ۱۱۵ هم پای کار بودند. در زمان بحران، تریاژ سختگیرانه‌تر می‌شود و سعی می‌کنند ظرفیت‌ها را برای آمادگی در برابر عوارض تهاجم حفظ کنند.

آنچه در این دوران بیش از همه به چشم می‌آمد، حس همدردی و همنوایی پرستاران با مجروحان حوادث و به خصوص مجروحان نظامی و سربازان مدافع وطن بود. اشک‌هایی که پرستاران برای آسیب‌های مدافعان امنیت کشور می‌ریختند و حسی که به مجروحان و خانواده‌های آنها منتقل می‌کردند، حس همنوایی و همدردی و انسان دوستی عارفانه‌ای بود. فارغ از جنبه‌های تخصصی پرستاری، انتقال حسی که پرستاران داشتند باعث می‌شد تحمل رنج و سختی برای مجروحان و خانواده‌های آنها آسان‌تر شود.

یک روایت از حادثه میدان قدس تهران

در حمله رژیم صهیونیستی به ساختمانی در میدان قدس در تهران، بیش از ۶۰ نفر از جمله یک زن باردار مجروح شدند.

در آن زمان چون محل حادثه در کنار بیمارستان بود، فرصت انتظار برای رسیدن نیروهای امدادی نبود و با وجود ترکیدگی لوله آب و شرایط سخت محل حادثه، پرسنل بخش اورژانس، پرستاران، مترون و حتی مدیر و معاون و بسیاری از کارکنان بیمارستان همگی برای کمک به انتقال مصدومان به بیمارستان به خیابان آمدند و صحنه‌هابی از فداکاری و ایثار خلق کردند.

مریم‌السادات آیتی مترون بیمارستان شهدای تجریش گفت: متأسفانه کسانی که کشته یا مجروح شده بودند روی زمین افتاده بودند و آب همه‌جا را گرفته بود و صحنه واقعاً وحشتناکی بود، با اینکه در زمان شروع جنگ در خرمشهر بودم و صحنه‌های آن روزها را دیده بودم این صحنه از جنایت رژیم صهیونیستی واقعاً تکان‌دهنده بود.

وی افزود: وقتی دیدیم آمبولانس نیست و مشخص نیست چقدر زمان می‌برد تا نیروهای امدادی برسند سریع وارد عمل شدیم تا بتوانیم مجروحان و کشته‌شدگان را به بیمارستان انتقال دهیم. کادر درمان سریع برانکارد، تخت‌های بخش و هر چیزی که بتوان با آن مجروحان را انتقال داد، آوردند.

آیتی اضافه کرد: در آن حال همه از پرستار، کمک پرستار، مدیر بیمارستان، خدمات بیمارستان و…، وسط آب و در حال امدادرسانی بودند. حتی به علت اتصال برق، آب کمی برقدار شده بود اما پرستاران و کادر بیمارستان به انتقال مجروحان ادامه دادند حتی برخی همکاران که شیفت نبودند و نزدیک بیمارستان بودند سریع خود را برای امدادرسانی به بیمارستان رساندند.

وی گفت: صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای بود، با این حال در عرض ۱۰ دقیقه مجروحان حادثه را به بیمارستان منتقل کردیم. سریع تریاژ انجام شد و ۶ اتاق عمل به صورت همزمان در همان دقایق اولیه برای درمان آسیب‌دیدگان درگیر شد.

مترون بیمارستان شهدای تجریش افزود: در کمتر از دو ساعت اورژانس تثبیت و تخلیه شد و برای ارائه خدمت برای بیماران احتمالی بعدی آماده شد. کادر درمان بیمارستان شهدای تجریش در این حادثه هم خدمات پیش بیمارستانی، هم بیمارستانی و هم پس از درمان را انجام دادند که باعث افتخار است.

شهادت پرستار فداکار

صابر اکبری ورودی سال ۱۳۹۶ رشته فوریت‌های پزشکی و پرستار فداکار ساکن تهران، در پی حملات رژیم صهیونیستی در حال خدمت به مردم، در کنار مدافعین وطن به شهادت رسید.