به گزارش خبرنگار مهر، تراکتور تیمی که میلیون ها هوادار پرشور و متعصب دارد، پس از سال ها آشفتگی در تصمیمات مدیریتی و جذب بازیکنانی که باری از روی دوش این تیم برنمی داشتند، در فصل بیست و چهارم لیگ برتر با انتخاب هایی درست در کادر فنی و بازیکنان تاثیرگذار، در آستانه قهرمانی قرار گرفته و بعید است در هفته های پایانی جام از دست تبریزی ها سُر بخورد.
تیم تبریزی در حالی برای نخستین بار به این عنوان خواهد رسید که از نظر فنی و فوتبالی برتر و سرتر از رقیبانش بود و با شایستگی به قهرمانی خواهد رسید. اما چند نکته منفی ممکن است این قهرمانی را زیر سوال ببرد و اتهاماتی را به مردان سرخپوش وارد کند که سهم فدراسیون فوتبال در این لطمه زدن پررنگ و واضح است.
کمیته استیناف فدراسیون فوتبال در پرونده شکایت باشگاه پرسپولیس از علیرضا بیرانوند مماشات کرد و هر چند کمیته انضباطی رایش را صادر کرد اما کمیته استیناف تصمیم گیری در مورد رای نهایی را مشمول زمان کرد و در حالی که این پرونده تیرماه سال گذشته باز شده و رسیدگی به آن هم انجام شده، اما ظاهرا این کمیته قصد دارد بعد از پایان لیگ نظر نهایی اش را در مورد علیرضا بیرانوند اعلام کند.
بیرانوند که دروازه بان شماره یک تیم ملی ایران هم هست نقش تاثیرگذاری در قهرمانی تراکتور داشته و هر چند یکی از گرانترین قراردادهای فصل فوتبال ایران را به خود اختصاص داده اما از نظر فنی هم کمک حال سرخپوشان تبریزی بود. شاید به همین خاطر است که کمیته استیناف و بالاتر از آن فدراسیون فوتبال به خاطر برخی ملاحظات و سفارش ها هنوز راضی به صدور رای وی نشده اند.
دومین مُهر ناپاکی که فدراسیون فوتبال روی قهرمانی درست و شایسته تراکتور زد، صادر نکردن رای عادلانه رفتار زشت و زننده شجاع خلیل زاده کاپیتان تیم تبریزی بود که از سوی آنها عنوان شد به خاطر درد کشاله بوده! پرسش این است اگر برای فدراسیون فوتبال درد کشاله این بازیکن محرز شده پس چرا برای این درد ۵۰۰ میلیون تومان جریمه در نظر گرفته است؟ اگر هم این جریمه برای رفتار غیراخلاقی بوده پس چرا محرومیتی در نظر گرفته نشده است؟
این دو مورد که از سوی فدراسیون فوتبال رقم خورده قهرمانی درست و به حق تراکتور را زیر سوال می برد و مهر ناپاکی را به آن خواهد زد که می تواند از سوی هواداران تیم های دیگر تا مدت ها به عنوان کنایه و طعنه مطرح شود در حالی که تراکتور مستحق ترین تیم برای قهرمانی در لیگ بیست و چهارم بود و همه فاکتورهای یک تیم قهرمان را داشت.
نکته دیگر در مورد تراکتور استفاده از خداداد عزیزی بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران به عنوان مدیر تیم است که از زمانی که وارد این تیم شده بیشتر نقش یک «دعواکن» را ایفا می کند و با هر مربی و تماشاگر و مدیری وارد درگیری های لفظی زشت و زننده می شود و از به کار بردن هر کلمه ناشایستی هم ابایی ندارد و یک هفته نیست که وسط دعواهای فوتبال نباشد.
تبریز مردمانی با فرهنگ و اصیل دارد و به شهر اولین ها مشهور است. در فرهنگ غنی مردم این شهر ادبیات فاخر و شایسته نهفته است و کمتر تبریزی از چارچوب این فرهنگ و ادب خارج می شود و ادبیاتش را چاله میدانی می کند. اما خداداد عزیزی برعکس مردم تبریز رفتار می کند و ادبیاتی دارد که شایسته مردمان خطه ستارخان و باقرخان نیست.
درست است که در این فوتبال آشفته برخی تماشاگران حرمت بازیکنان و نوامیس آنها را نگه نمی دارند و توهین های زننده ای می کنند اما این دلیل نمی شود که مدیر یک تیم آتش بیار معرکه شود و هر روز در یک رسانه و در یک ورزشگاه با یکی درگیر شود و به اعتبار و آبروی تیم ریشه دار تراکتور لطمه بزند و نامش را دفاع از حق تیمش بگذارد.
تراکتور این فصل شایسته ترین تیم برای قهرمانی است و حتی بدون خداداد عزیزی و چند جلسه محرومیت برای بیرانوند و خلیل زاده هم به این عنوان می رسید چرا که مجموعه ای کامل از بازیکنان، کادر مدیریت و هواداران پرشور داشت و با عملکرد فنی دراگان اسکوچیچ به این مهم می رسید اما همین چند نکته منفی روی جام قهرمانی آنها «خش» انداخت.