خبرگزاری مهر، گروه استانها – اسرا درویشی: قدس، سرزمین پیامبران است، قبله اول مسلمانان، خاستگاه نور. اما سالهاست که زیر چکمههای ظلم و اشغال، نفسهایش به شماره افتاده است. سالهاست که خیابانهایش بوی خون گرفته، دیوارهایش زخم گلوله دارند، و کوچههایش مملو از کودکانی است که به جای بازی، با سنگ و فریاد، از سرزمینشان دفاع میکنند.
اما در برابر این ظلم آشکار، خاموشی معنا ندارد. اینجا ایران است، سرزمین مقاومت. و اینجا تبریز است، شهر اولینها، شهری که همواره پیشگام دفاع از حق بوده است.
در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، خیابانهای این شهر، بار دیگر به صحنهای از وحدت، همبستگی و غیرت بدل میشود. پیر و جوان، کودک و کهنسال، زن و مرد، دهه نودی و کهنهسرباز، همه یکصدا فریاد میزنند: «القدس لنا»
این، تنها یک راهپیمایی نیست؛ بلکه بیعتی دوباره است، با آرمانهایی که ریشه در تاریخ دارد.
از اولین ساعات صبح، گامهایی استوار در خیابانهای تبریز طنینانداز میشود؛ گامهایی که نه خستگی میداند، نه تشنگی. کودکانی که شاید هنوز مفهوم سیاست را بهدرستی درک نکردهاند، اما معنای عدالت را خوب فهمیدهاند. نسلهایی که به دنیا آمدهاند تا فریاد مظلومیت فلسطین را خاموش نگذارند.
و این راه، تا آزادی قدس ادامه دارد…
شهر تبریز، در این روز، یک پارچه فریاد میزند. از هر گوشه و کنار، صدای شعارها بلند میشود: «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا» و «قدس در دست ماست». در دل این شعارها، فراتر از یک اعتراض سیاسی، ارادهای آهنین نهفته است؛ ارادهای که نشان میدهد ایران، علیرغم همه فشارها و تهدیدها، همواره بر اصول خود پایبند خواهد ماند.
در کنار خیابانها، جمعیت از هر سنی و طبقهای در کنار هم ایستادهاند. کودکان کوچک با پرچمهای فلسطین در دستانشان، زنان با چادرهای بلندشان، مردان با چهرههای مصمم و نسل جوانی که با شور و شوقی وصفنشدنی، شعار میدهند. همه آمدهاند تا اعلام کنند که هیچگاه از آرمان فلسطین دست نخواهند کشید.
خونهایی که در رگ این ملت جاری است
در میان جمعیت، پدر یکی از شهدای مدافع حرم را میبینم. با قامتی استوار و چهرهای که غم و افتخار را توأمان در خود دارد.
میپرسم: حاجآقا، چرا امروز اینجا هستید؟
نگاهی به عکس پسرش که در دست دارد، میاندازد و آرام میگوید: پسرم برای دفاع از حرم رفت، اما امروز، من برای دفاع از آرمانش آمدهام. او رفت که فلسطین آزاد شود، که قدس، بیگانه در خانهاش نباشد. مگر میشود راه او را نیمهکاره گذاشت؟
دهه نودیها و ۱۴۰۰ یها؛ آیندهای که آگاه است
دهه نودیها اینجا هستند، دهه ۱۴۰۰ یها هم! کودکی هفتساله، بادکنک سبز و سفیدی در دست پارد که روی آن نوشته است: «قدس، در دستان ماست»
حضور دهه نودیها در این راهپیمایی یکی از نکات برجسته و پرشور است. جوانانی که در دوران انقلاب به دنیا نیامدهاند، اما در دل تاریخ این کشور ریشه دارند. این نسل نه تنها آگاه به مسائل جهانی هستند، بلکه با ابزارهای نوین ارتباطی درگیر هستند و از آن طریق با دنیای خارج ارتباط برقرار میکنند.
یکی از دختران دهه نودی ها پلاکاردی در دست دارد که روی آن شعار «قدس تنها نیست» نوشته شده است، او به خبرنگار مهر میگوید: ما آمدهایم تا بگوییم که فلسطین، تنها نیست. همه ما، از هر نسلی، یکصدا ایستادهایم تا از این سرزمین دفاع کنیم.
در کنار او، دوستانش هم با پلاکاردهایی در دست، شعارهای مختلفی سر میدهند. این تصویر، یکی از هزاران صحنهای بود که در آن دهه نودیها نشان دادند که آگاه به مسائل جهان اسلام هستند و از همان جوانی عزم و ارادهای محکم دارند.
اما نسل ۱۴۰۰ یها، که هنوز در آغاز جوانی خود هستند، حضورشان در این راهپیمایی یک پیام ویژه دارد. کودکانی که در دنیای پر از تکنولوژی و تحول زندگی میکنند، اما نه تنها از آرمانهای انقلاب اسلامی غافل نشدهاند، بلکه با وجود سن کم، در این راهپیمایی شرکت کردهاند تا نشان دهند که آرمان فلسطین برایشان زنده است.
یکی از کودکان دهه ۱۴۰۰ ی که در کنار مادرش در راهپیمایی حضور دارد، با شور و شوقی کودکانه میگوید: من آمدهام تا به کودکان فلسطین بگویم که ما همیشه پشت شما هستیم. وقتی شما در خطر هستید، ما در کنار شما خواهیم بود.
این سخنان کوچک، اما پُر از محبت و ایمان، نشان میدهد که حتی نسلهای بسیار جوان هم در کنار مبارزان فلسطینی ایستادهاند و برای آنها دل میسوزانند.
پلاکاردها، شعارها
راهپیمایان، در هر گوشهای از مسیر، پلاکاردهایی را در دست دارند که هر کدام گویای پیامی محکم و راسخ هستند. یکی از این پلاکاردها که در دست یک مادر و فرزند دیده میشود، به چشم میخورد:
«تا آزادی قدس، از هیچچیز نخواهیم گذشت.»
پلاکاردهای دیگری نیز حاوی شعارهایی نظیر:
– «قدس در دست ماست»
– «فلسطین، تنها نیست»
– «نه به معامله قرن»
به چشم میخورد.
نمایشگاههای هنری؛ صدای مظلومیت فلسطین از زبان هنر
در کنار راهپیمایی، غرفههایی از نمایشگاههای هنری برپا شده است که گوشههایی از مظلومیت مردم فلسطین را از منظر هنری به تصویر میکشد. یکی از غرفهداران، مهدی، نقاش جوان تبریزی، که در حال طراحی نقاشی از شهیدی در فلسطین است، میگوید: این نمایشگاه برای من از همهچیز مهمتر است. من با هنر خود میخواهم بگویم که فلسطین هیچگاه فراموش نخواهد شد.
در این نمایشگاه، عکسهایی از کودکان فلسطینی که در دل نبردها زندگی میکنند و همچنان با امید به زندگی ادامه میدهند، به نمایش گذاشته شده است.
ماکتی از مسجدالاقصی نیز که در محاصره سیمهای خاردار قرار گرفته است، بازدیدکنندگان را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد. یکی از بازدیدکنندگان با چشمانی پر از اشک، میگوید:
این هنر، یک فریاد است. فریادی که باید همه بشنوند.
لحظههایی تاریخی؛ آتشزدن پرچمهای دشمن
و در میان جمعیت، جوانان تبریزی که در لباسهای ساده خود ایستادهاند، پرچمهای آمریکا و اسرائیل را در آتش میسوزانند و پرچم فلسطین را به اهتزاز در میآورند و یک صدا رجزخوانی میکنند.
یک جوان که دوستانش او را «حاج علی» صدا میزنند، به سمت من آمده و میگوید: ما لبیک گفتهایم به رهبرمان و در دفاع از وطن و فلسطین، تا آخرین نفس خواهیم ایستاد.
این تصاویر، صحنههایی هستند که تاریخ به خود خواهد دید. این جوانان که با شعلههای آتش، پرچمهای دشمن را میسوزانند، پیام واضحی دارند: ما تا آخرین قطره خون خود، از آرمانهایمان دفاع خواهیم کرد.
پایان روز، آغاز عهدی دوباره
پس از ساعتها راهپیمایی و شعار دادن، راهپیمایان در مصلای اعظم امام خمینی (ره) تبریز جمعه شده و نماز ظهر را برگزار میکنند.
اما این پایان راه نیست. این آغاز دوباره است؛ آغازی برای یک عهد و پیمان مجدد میان مردم ایران و آرمان فلسطین.
و در پایان روز، همه تحت پرچم ایران و فلسطین، یکصدا فریاد میزنند: «تا آزادی قدس، همچنان با هم خواهیم بود.»
این روز، نه تنها روزی است که در آن نسلهای مختلف در کنار هم ایستادهاند، بلکه یادآوری برای جهان که آرمان فلسطین، هیچگاه خاموش نخواهد شد. این راهپیمایی، نشانهای از همبستگی مردم ایران در حمایت از فلسطین و دیگر مظلومان جهان است. از دهه نودیها تا نسل ۱۴۰۰ یها، همه با یکصدا آمدهاند تا بگویند: ما تا آزادی قدس و فلسطین، ایستادهایم.
در این روز، مردم ایران بار دیگر نشان دادند که نه تنها در گذشته، بلکه در آینده نیز بهعنوان پرچمدار دفاع از حقوق مظلومان در جهان، با قدرت ایستادهاند و هیچ قدرتی نمیتواند آنها را از مسیر خود بازدارد.