گفتگوی وب دا با بنیان‌گذار ارتوپدی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد؛تخصص، همراه با انسانیت، می‌تواند دنیا را تغییر دهد | ایران مدلبز

در دل تاریخ پزشکی مشهد، نام‌هایی هستند که نه‌فقط در کتاب‌ها، بلکه در ذهن و دل شاگردان و بیمارانشان جاودانه مانده‌اند. نام دکتر جعفر امینی، استاد پیشکسوت، جراح حاذق و یکی از بنیان‌گذاران گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در شمار این چهره‌هاست؛ مردی که بیش از هفت دهه از عمر پربار خود را صرف آموزش، درمان، تربیت نسل‌های پزشک و خدمت صادقانه به بیماران کرده است.

او را نه فقط به‌عنوان پزشک، بلکه به‌عنوان انسانی نیک‌نهاد می‌شناسند؛ کسی که پزشکی را تنها علمِ جراحی و استخوان نمی‌داند، بلکه آن را پلی می‌بیند میان دانش و وجدان، میان تخصص و انسانیت.

کودکی در تربت، آرزویی برای درمان

دکتر جعفر امینی در گفت‌وگو با وب‌دا از آغاز مسیر خود چنین می‌گوید:در سال ۱۳۱۵ در تربت حیدریه متولد شدم. کودکی‌ام در روزگاری گذشت که امکانات درمانی محدود بود. همیشه دیدن رنج بیماران در شهر کوچکمان مرا متأثر می‌کرد و از همان دوران نوجوانی تصمیم گرفتم پزشک شوم؛ پزشکی که بتواند درد مردم را کم کند.

او ادامه می‌دهد:پس از پایان تحصیلات ابتدایی در زادگاهم، برای ادامه تحصیل به مشهد آمدم و وارد دانشکده پزشکی شدم. آن زمان فضای دانشگاه پر از شور، علم و انسانیت بود. استادان بزرگی چون دکتر قریب و دکتر ادیب‌زاده برای ما الگوهای اخلاقی بودند.

سفر به مونترال کانادا و بازگشت با رسالتی بزرگ

دکتر امینی با لبخندی آرام به یاد سال‌های جوانی می‌گوید:در دهه ۴۰ شمسی، برای ادامه تحصیل در رشته ارتوپدی به دانشگاه مونترال کانادا رفتم. آنجا با تازه‌ترین روش‌های جراحی آشنا شدم. اما در ذهنم همیشه مشهد بود؛ می‌خواستم آموخته‌هایم را به وطن برگردانم.

او پس از بازگشت به ایران، با چالشی بزرگ روبه‌رو شد:در آن سال‌ها در مشهد تخصص ارتوپدی به‌صورت مستقل وجود نداشت. جراحان عمومی عمل‌های استخوان و مفصل را انجام می‌دادند. من و همکارم دکتر اعرابی‌نژاد تصمیم گرفتیم گروه ارتوپدی را پایه‌گذاری کنیم. کار آسانی نبود، نه امکانات کافی بود، نه حمایت اداری گسترده‌ای. اما ایمان داشتیم که این شهر، سزاوار رشد علمی است.

از صفر تا قطب علمی شرق کشور

با تلاش شبانه‌روزی دکتر امینی و همکارانش، نخستین بخش تخصصی ارتوپدی در بیمارستان امام رضا(ع) شکل گرفت. به‌تدریج، این بخش به مرکزی علمی و آموزشی تبدیل شد که بعدها نسل‌های زیادی از پزشکان از آن برخاستند.

استاد با یادآوری آن روزها می‌گوید:در آغاز، هر عمل جراحی تجربه‌ای تازه بود. ما باید هم آموزش می‌دادیم، هم یاد می‌گرفتیم، هم خدمت می‌کردیم. اما شور جوانی و ایمان به هدف، خستگی را از ما می‌گرفت. دیدن لبخند بیمار، بزرگ‌ترین پاداش بود.

روایت روزهای جنگ؛ اتاق عمل در خدمت وطن

دکتر امینی وقتی به دوران دفاع مقدس می‌رسد، سکوت می‌کند. صدایش آرام‌تر می‌شود، اما درخشش نگاهش بیشتر.آن سال‌ها، دانشگاه مشهد به مرکز درمان مجروحان جنگی تبدیل شد. هر روز ده‌ها مجروح از جبهه‌ها به بیمارستان امام رضا(ع) می‌آمدند. کار ما فقط جراحی نبود. باید روحیه می‌دادیم، امید می‌دادیم. مجروحان جوانی که از مرزهای کشور دفاع کرده بودند، با درد و افتخار وارد اتاق عمل می‌شدند. خدمت به آنان، بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام بود.

او لحظه‌ای مکث می‌کند و اضافه می‌کند:من همیشه باور داشته‌ام که پزشک اگر دلش با مردم باشد، در سخت‌ترین شرایط هم می‌تواند اثرگذار باشد.

اولین جراحی تعویض مفصل در مشهد

از میان خاطرات حرفه‌ای، دکتر امینی با افتخار به یاد اولین جراحی تعویض مفصل در مشهد می‌افتد:این عمل در زمانی انجام شد که امکانات بسیار اندک بود. اما با همکاری تیم درمانی و استفاده از تجارب علمی، توانستیم نخستین تعویض مفصل را با موفقیت اجرا کنیم. آن روز، نه فقط برای من، بلکه برای کل مجموعه دانشگاه، روزی تاریخی بود.

او با لبخند می‌گوید:آن عمل برای من یادآور این حقیقت بود که وقتی ایمان، دانش و کار گروهی در کنار هم قرار گیرند، هیچ محدودیتی مانع پیشرفت نمی‌شود.

پزشکی؛ رسالتی اخلاقی و انسانی

در بخش دیگری از گفت‌وگو، استاد امینی از فلسفه شخصی خود در پزشکی سخن می‌گوید:پزشکی برای من هرگز فقط یک حرفه نبود. پزشکی یعنی نگاه کردن به انسان در تمام ابعادش ، جسمی، روانی و اجتماعی. من همیشه به شاگردانم می‌گویم: علم بدون اخلاق، ناقص است. شما می‌توانید بهترین جراح باشید، اما اگر به بیمار احترام نگذارید، رسالت‌تان را انجام نداده‌اید.

او ادامه می‌دهد: من همیشه بیماران محروم را در اولویت قرار می‌دادم. به دستیارانم هم می‌گفتم: تخصص‌تان را فدای انسانیت نکنید، بلکه آن را در خدمت انسان‌ها به کار بگیرید.

شاگردان درباره استاد چه می‌گویند؟

در این گفت‌وگو، چند تن از شاگردان برجسته دکتر امینی نیز در سخنانی از تأثیر اخلاق، منش و دلسوزی استاد خود یاد کردند.

دکتر محمدحسین ابراهیم‌زاده، مدیر گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت:استاد امینی برای همه ما الگویی از دقت، صبر و مهربانی است. او همواره در کنار دانشجویان بود، با آنان به مطب می‌رفت و آموزش را در عمل معنا می‌کرد. برخورد انسانی او با بیماران، درسی ماندگار برای نسل ما بود.

دکتر فرشید باقری، استاد گروه ارتوپدی و از شاگردان ایشان نیز گفت:اولین برخورد من با استاد امینی زمانی بود که خودم بیمار ایشان بودم. با وجود ازدحام مطب، با محبت و احترام من را معاینه کردند. همان روز فهمیدم پزشکی یعنی انسان بودن. همین رفتار، مسیر زندگی من را تغییر داد.

دکتر هادی مخملباف، استاد دیگر گروه ارتوپدی، نیز افزود:استاد امینی همیشه حامی شاگردانش بود. پس از هر موفقیتی ما را تشویق می‌کرد و روحیه خدمت به مردم را در ما تقویت می‌نمود. سال گذشته افتخار داشتم زانوی ایشان را جراحی کنم. برای من آن روز نماد یک چرخه انسانی بود ؛ شاگردی که فرصت خدمت به استادش را پیدا کرد.

تجلیل از یک عمر خدمت 

در پایان این گفت‌وگو، مراسمی با حضور اعضای هیأت علمی گروه ارتوپدی و رئیس دانشکده پزشکی مشهد برگزار شد.در این مراسم از مقام علمی و انسانی دکتر جعفر امینی، به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران ارتوپدی در شرق کشور، تجلیل به عمل آمد.

رئیس دانشکده پزشکی مشهد در سخنان خود اظهار داشت:اساتید پیشکسوت، شالوده‌های ماندگار دانشگاه هستند. استاد امینی با تلاش علمی، تربیت شاگردان و اخلاق حرفه‌ای، نام خود را در تاریخ پزشکی مشهد جاودانه کرده‌اند. نسل امروز پزشکی، میراث‌دار نگاه انسانی و علمی ایشان است.

پایان سخن؛ پیام استاد برای آینده

وقتی گفت‌وگو به پایان می‌رسد، استاد امینی لحظه‌ای سکوت می‌کند، سپس با لبخندی پدرانه می‌گوید:من فقط یک جمله برای نسل جوان دارم:اگر علم با اخلاق همراه شود، جهان جای بهتری خواهد بود. تخصص، همراه با انسانیت، می‌تواند دنیا را تغییر دهد.

دکتر جعفر امینی، نامی که با جراحی، آموزش، ایمان و عشق به مردم در تاریخ پزشکی مشهد ماندگار شده است ،الگویی زنده از اینکه چگونه علم، وقتی با قلبی مهربان همراه شود، می‌تواند مسیر یک جامعه را روشن کند.