به گزارش خبرنگار مهر، یکی از چالش های مهم در مسیر تسهیل دسترسی مردم و بیماران به دارو، موضوع فهرست دارویی است. زیرا، خیلی از داروهای جدید و مهم هستند که وارد کشور می شوند، اما وارد فهرست دارویی نمی شوند و در نتیجه؛ تحت پوشش بیمه هم قرار نمی گیرند.
این گپ و فاصله بین خرید دارو با قیمت آزاد و بیمه، علاوه بر اینکه برای بیماران با مشکلاتی همراه است؛ برای تامین کنندگان دارو نیز خیلی مطلوب نیست. زیرا، هرچقدر که پوشش بیمه ای داروها، قوی تر باشد؛ تهیه دارو برای بیمار هم آسان تر و در نتیجه آن، فروش آن دارو نیز افزایش می یابد.
علیرضا استقامتی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در پنل «چالش‌های اصلی ورود داروهای نوین به بازار دارویی کشور» که با حضور مدیران سازمان غذا و دارو و مدیران صنعت برگزار شد، گفت: اگر به شیوع دیابت در کشور نگاه کنیم، حداقل ۷ میلیون نفر مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند. همین طور، دوسوم مردم ما مبتلا به کبد چرب هستند.
وی با عنوان این مطلب که هزینه عوارض دیابت در دنیا یک تریلیون دلار است، افزود: اگر داروهای جدید را نداشته باشیم، چه اتفاقی می افتد. وقتی بیمار ما از دسترسی به داروهای جدید محروم شود، باید چند برابر هزینه را صرف عارضه های عدم دسترسی به داروهای جدید کنیم.
استقامتی اظهار داشت: وجود داروهای جدید، جایگاهی دارند که بی بدیل هستند. اگر بیماری‌ها درمان شده بودند، طبیعتاً داروهای جدید نمی آمد. داروهای جدید در زمان مناسب باید استفاده شوند و نباید خیلی سختگیرانه عمل کنیم که شیرینی درمان را از مردم بگیریم.
نازیلا یوسفی دبیر کارگروه بررسی و تدوین فهرست دارویی ایران، در این پنل گفت: این پیش فرض که به مولکول های جدید نیاز پیدا نمی کنیم، اصلاً موضوعیت ندارد.
وی با طرح این سئوال که آیا ما همه داروهای موجود در جهان را می توانیم در کشورمان داشته باشیم، پاسخ داد که این پیش فرض هم درست نیست.
یوسفی گفت: آنچه در فهرست دارویی به آن فکر می کنیم، ارزش نسبی دارو است و اصلاً به هزینه ها نگاه نمی کنیم. زیرا، بیمه‌ها باید در بحث هزینه، ورود کنند و تصمیم بگیرند.
دبیر کارگروه بررسی و تدوین فهرست دارویی ایران تاکید کرد: ما دنبال داروی ارزان نیستیم ولی باید اثربخشی دارویی که وارد بازار دارویی کشور می شود را، تضمین کنیم.
یوسفی تاکید کرد: خط کش ما برای ورود داروهای جدید به فهرست دارویی کشور، خیلی شفاف است.
در همین راستا، مدیران صنعت داروسازی کشور، به شدت از سیاست های سازمان غذا و دارو در سال های گذشته که منجر به قفل شده فهرست دارویی کشور شده بود، به شدت گلایه کردند. به طوری که سیدامیر رضویان، فعال صنعت دارو معتقد است که سال ۲۰۲۰، هیچ تاییدیه مولکولی نداشته ایم، در حالی که FDA همان سال ۵۰ مولکول جدید را ثبت کرده است.
به گفته وی، میانگین ورود دارو به فهرست دارویی کشور از ۱۹ سال تا ۱۴ سال و ۱۲ سال داشته ایم و به طور میانگین به ۹ سال رسیده ایم. لذا، نیاز داریم داروهای جدید وارد فهرست دارویی کشور شود و این فرآیند می تواند کوتاه‌تر شود.
هوشمند ایلکا نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی ایران، با عنوان این مطلب که داروهای نسل جدید هزینه زیادی دارند، گفت: مبالغ به گونه‌ای نیست که بیمه های ما بتوانند هزینه‌های داروهای نسل جدید که وارداتی هستند را بپردازند. بنابراین، باید به سمت بومی سازی آنها برویم.
وی افزود: پروسه های تحقیقاتی در حوزه داروهای بابوتک به گونه ای است که بعد از ۵ سال، شاهد بازگشت سرمایه هستیم. در واقع، کار در حوزه بایوتک، پُرریسک است.
ایلکا ادامه داد: ما همیشه دارو و دارونما داشته ایم ولی نباید پروسه ورود به فهرست دارویی، به گونه‌ای باشد که محقق و سرمایه‌گذار را ناامید کند. ما هزینه ای را شروع می کنیم که قرار است ۶ سال بعد به بازگشت سرمایه آن فکر کنیم.
کاظم میکائیلی رئیس گروه تدوین و سیاست‌گذاری بسته بیمه های خدمات سلامت، در این پنل گفت: در حوزه هزینه اثربخشی، نگاه ما در خیلی از موارد، متغییر است. به صورت رسمی ۱۳ ماه طول می کشد که دارو تحت پوشش بیمه قرار بگیرد؛ در حالی که در کشورهای دیگر اینگونه نیست.
وی افزود: ما کاهش منابع داریم و سال گذشته سازمان بیمه سلامت ایران، ۳۰ همت کسری بودجه داشت و امسال این کسری حتماً ۲ برابر خواهد شد.