خانه‌ای کوچک، رسالتی سترگ؛ روایتی از ایثار خاموش در قلب محله نو ایسین در بندرعباس | ایران مدلبز

به گزارش وبدا، سه بهورز، دو بانوی فداکار و یک مرد، به حیات اجتماعی این خانه معنا می بخشند. آنان نه‌فقط خدمت‌گزاران نظام سلامت، بلکه ستون‌های بی‌صدای عدالت بهداشتی‌اند. واسطه‌هایی زنده و مهربان که فاصله‌ میان مردم و ساختار رسمی درمان را با پلِ اعتماد، عشق و مراقبت می‌پوشانند.

بهورز بودن، فقط اجرای وظیفه نیست؛ به معنای زیستن با مردم، شناخت رنج‌ها و امیدها و پاسداری بی‌وقفه از سلامت جامعه است. با صبر، دل‌سپردگی و فداکاری، دل در گروِ مردمانی دارند که در گوشه‌گوشه‌ی این سرزمین، زندگی را نفس می‌کشند.

در بازدیدی از این خانه‌ کوچک اما پرمعنا، صحنه‌هایی جان گرفت که هر یک، کتابی از معنا و درسی از انسانیت بود:

بانویی جوان، با وجود بیماری فرزندان خردسالش، روز تعطیل را نه به استراحت، که به خدمت سپرد؛

مردی بهورز، دل نگرانِ پدر بیمار خویش، اما وظیفه‌اش را مقدم بر عاطفه دید و ماند؛

بانویی دیگر، با ۲۸ سال سابقه، سال‌ها از جان، توان و جوانی خود گذشت تا سلامت نسلی فراتر از نسل خویش را تضمین کند.

اما حقیقتی ژرف‌تر در پشت این فداکاری‌ها نهفته بود؛ مادری سالخورده و ریشه‌دار، با جامه‌ اصیل بندری و نگاهی سرشار از تعهد، در خانه از نوه‌های خردسال نگهداری می‌کرد، تا دخترش بتواند با دل آسوده به رسالت انسانی‌اش ادامه دهد. آن مادر، نمادی از پیوند نهاد خانواده با مسئولیت اجتماعی بود؛ چهره‌ای از زیبایی فرهنگ، همراهی نسل‌ها و روح همبستگی که در این دیار ریشه دارد.

و این تنها گوشه‌ای از حقیقتی بزرگ‌تر است. استان هرمزگان با قریب به ۶۵۰ خانه بهداشت و نزدیک به هزار بهورز، شبکه‌ای زنده و پویاست؛ شبکه‌ای که در سکوت، بار سترگ سلامت، زندگی و عدالت اجتماعی را بر دوش می‌کشد.

هر خانه بهداشت، دژی استوار است در میانه محرومیت‌ها؛ و هر بهورز، ستونی خاموش اما پابرجا که بی‌هیاهو، ضامن بقای حیات اجتماعی‌ست.

اگر امروز، در دورافتاده‌ترین روستاهای این استان، کودکی با آرامش پا به جهان می‌گذارد، و مادری با نگاهی مطمئن، آینده‌ فرزندش را در آغوش می‌کشد، این اطمینان خاطر، مرهون ایثار بی‌ادعای بهورزانی‌ست که در حاشیه‌اند، اما در متن تاریخ سلامت، حضوری مؤثر و ماندگار دارند.

عظمت انسان، نه در جایگاه و مقام، بلکه در سکوتِ ایثار، در استقامت بی‌ادعا و در پایمردی صادقانه متجلی می‌شود. آنچه در خانه بهداشت محله نو دیده شد، حقیقتی بود که هیچ متن رسمی، هیچ آمار و گزارشی، توان روایت آن را ندارد؛ حقیقتی که باید با دل شنید، با جان دریافت و با تمام وجود، ارج نهاد.

و بی‌تردید، این دیار به یُمن چنین ارواح بلند و اراده‌های استوار، همچنان استوار خواهد ماند و راه روشن فردا را با اطمینان خواهد پیمود.