موضع دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت در مورد استفاده از آمپول های تزریقی برای کنترل چاقی | ایران مدلبز

به گزارش وبدا، امروزه درمان با آمپول های تزریقی حاوی آگونیستهای گیرنده GLP-1، بصورت تکی و ترکیبی، به‌ عنوان یکی از روشهای قوی در مدیریت چاقی معرفی شده‌اند و کاهش وزن متوسط 5 تا 18 درصدی را در کارآزمایی های بالینی، به همراه بهبود در پیامدهای متابولیک، عملکردی و قلبی عروقی نشان داده اند. با این حال، حفظ این مزیت ها در طول زمان و به حداکثر رساندن نتایج در بیمارانی که از آنها استفاده می کنند، نیاز به مراقبت جامعی دارد که مداخله سبک زندگی، به ویژه اصلاح سبک تغذیه، را در برگیرد.

استفاده از آگونیستهای گیرنده GLP-1 یک پیشرفت مهم در مدیریت و درمان چاقی است. اما این داروها می‌توانند چالش‌هایی از جمله عوارض جانبی گوارشی، خطر کمبود ریزمغذی‌ها، از دست دادن عضلات و تحلیل استخوانی، برگشت مجدد وزن کم شده و هزینه‌های بالا را ایجاد کنند. لذا این روش به تنهایی نمی تواند در کنترل چاقی مثمرالثمر باشد، بلکه اصلاح سبک تغذیه ای افراد در کنار سایر مداخلات مربوط به اصلاح شیوه زندگی جزو اجزای ضروری برای رفع این چالش‌ها هستند. چنین مداخلاتی در سبک زندگی به بیماران کمک می‌کنند تا در عین استفاده از این داروها برای کنترل وزن خود، آثار مفید کاهش وزن را در زندگی خود به حداکثر برسانند و بتوانند وزن کم شده و پیامدهای مفید متابولیک همراه آن را حفظ کنند.

لذا بدین منظور، دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، اولویت های تغذیه‌ای کلیدی را در بیماران تحت درمان با داروهای GLP-1 به شرح زیر بیان می دارد؛

(1) این داروها برای همه افراد دارای اضافه وزن و چاق نباید تجویز شود و بر اساس شرایط و معیارهای علمی مربوط به مدیریت وزن تصمیم گیری صورت گیرد. (2) ارزیابی دقیق تغذیه‌ای در تمام افراد صورت گیرد. (3) عوارض جانبی این داروها به تمام بیماران توضیح داده شود و مدیریت عوارض جانبی انجام شود. (4) در کنار تجویز این دارو به افراد، حتما رژیم غذایی شخصی‌شده که غنی از مواد مغذی هست به افراد ارائه شود. (5) برنامه غذایی بیماران طوری باید تنظیم شود که از کمبود پروتئین در این افراد پیشگیری شود. (6) از تجویز رژیم‌های غذایی با کمبود مواد مغذی و کمبود پروتئین اجتناب شود و آموزش های لازم برای برای حفظ توده بدون چربی صورت گیرد. (7) ترویج سایر تغییرات سبک زندگی در مورد فعالیت، خواب، استرس های روانی، و ارتباطات اجتماعی برای به حداکثر رساندن موفقیت طولانی مدت ضروری است.

شواهد علمی اخیر نیز از این مدل حمایت می کنند بطوریکه در مطالعاتی که مداخلات ترکیبی دارویی و سبک زندگی با هم انجام شده اند، بیمارانی که هم درمان GLP-1 و هم راهنمایی‌های تغذیه ای ساختاریافته را دریافت می‌کردند، به کاهش وزن بیشتر، پایبندی بهتر و احتمال تداوم کاهش وزن بعد از قطع دارو در مقایسه با افرادی که به تنهایی دارو درمانی می‌کردند، دست یافته اند.

متاسفانه گاهی مشاهده می شود که افرادی که داروهای GLP-1 دریافت می کنند، مشاوره تغذیه ای یا حمایت رفتاری کافی دریافت نمی کنند. این در حالی است که تغییر سبک زندگی و اصلاح عادات تغذیه ای یکی از اصول اجتناب ناپذیر در کنترل وزن در افراد چاق به حساب می آید، وگرنه بعد از مدت کوتاهی از قطع این داروها، وزن کم شده، مجددا برخواهد گشت و عوارض بیشتری برای سلامتی فرد به همراه خواهد داشت.