به گزارش خبرنگار خبرگزاری مهر، سعید محمودیان، رئیس اداره گوش و شنوایی وزارت بهداشت در همایش ملی دستاوردهای سلامت در حوزه مراقبتهای گوش و شنوایی گفت: در دنیا بار بیماری کم شنوایی و ناشنوایی رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است و نسبت به بیماریهای دیگر شاخصتر است. دانشگاه واشنگتن اعلام کرده است که بار این بیماری در تمامی دنیا بالا است.
وی ادامه داد: از سالهای گذشته تا به امروز رشد کم شنوایی هر سال افزایش پیدا کرده است و با توجه به امار سازمان جهانی بهداشت تا سال ۲۰۲۰ افزایش چشمگیری داشته است. در میان ده اختلال، اختلال کمشنوایی یا ناشنوایی رتبه یک را به خود اختصاص داده است.
محمودیان اذعان کرد: حدود ۷۴۰ میلیون نفر به کم شنوایی مبتلا هستند. ۲۸ درصد از تمام اختلالات فیزیکی مختص به کم شنوایی است. کم شنوایی در سالمندان افسردگی، آلزایمر را در پی دارد و روی آینده افراد بیشتر تأثیر میگذارد و باید جلوگیری و بار بیماری کم شود تا بتوان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
وی افزود: علل عوامل خطر، سرخک، عفونتها، آسیب به سر و گردن، سالمندی و استفاده بی رویه از آنتیبیوتیکها از علل عمده کم شنوایی هستند، نیمی از کمشنوایی قابل پیشگیری است و آن زمان طلایی تشخیص بسیار حائز اهمیت است.
محمودیان تصریح کرد: از هر ۳ بزرگسال بالای شصت سال یک نفر دچار کن شنوایی است و سالانه ۳ تا ۵ هزار نوزاد کم شنوا به دنیا میآیند که تأثیری زیادی روی آینده افراد و کشور میگذارد. همچنین ۲۶ درصد از جمعیت کشور با صوت سر و کار دارند و تقریباً هر روز موسیقی گوش میدهند، که ۱۴ درصد آنان نشانههایی از کمشنوایی دارند که اگر پیشگیری نکنند دچار معلولیت خواهند شد. شناسایی زود هنگام، غربالگری و درمان و کاشت حلزون از اقدامات مهم و قابل پیشگیری است.
وی اظهار داشت: افراد کمشنوا منزوی شده و از چرخه زندگی به طور کامل کنار گذاشته میشود که برای جلوگیری از این روند باید دولتها و روی سیساتگذاریها کار شود که آینده افراد داخل جامعه فعالیت داشته باشند و چالشهای این افراد قابل رفع است و چالشی نیست که نتوان آن را از بین برد.
وی متذکر شد: مردم هنوز نمیدانند کم شنوایی اختلال حس هست و هیچ اختلالی در هوش آنان وجود ندارد و تفکر در جامعه این است که این افراد نمیتوانند در شغلهای مهم حضور پیدا کنند در صورتی که با تشخیص به موقع استاد دانشگاه نیز در بین این افراد وجود دارد.
محمودیان اذعان کرد: به کمک و همت وزارت بهداشت غربالگری، پیشگیری از بیماری، خدمات توانبخشی، بهبود ارتباط و کاهش سر و صدا میتوانیم جلوگیری کرده و زندگی این افراد را در جامعه راحتتر کنیم.
۱۶ مرکز فعال کاشت حلزون در کشور وجود دارد
در ادامه مراسم، مسعود متصدی استاد دپارتمان گوش و استاد گوشدانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: کاشت حلزون همچنان چالشهای زیادی را در دنیا دارد و یکی از این چالشها این است که دو مریض با شرایط یکسان وقتی درمان میشوند نتیجه یک فرد خیلی خوب و دیگری متوسط است و یا یک سری فاکتورها را ما همچنان در این باره نمیدانیم. همچنین با توجه به توان کشور خودمان کشورهای همسایه را نیز در این بخش کاشت حلزون بی نیاز کردیم و پوشش دادهایم.
وی ادامه داد: کاشت حلزون در کشور ما در یک امکانات پایین شروع به کار کرد که با افراد همدل و خیرخواه توانستیم کاشت حلزون را در کشور به صورت خیلی موفقی گسترش دهند. امروزه بیش از ۱۶ مرکز فعال کاشت حلزون در کشور وجود دارد. نزدیک بیست هزار کاشت حلزون داریم که کم شنوایان مشغول زندگی هستند و در سال حدود دو هزار پروتز وجود دارد که جواب گوی کشور ما است.
کم شنوایی به یک معضل بزرگ تبدیل خواهد شد
اکرم پور بخش دکترای تخصصی شنوایی شناسی در همایش ملی دستاورهای سلامت گفت: بیش از پنجاه سال رشته شنوایی سنجی از کاردانی شروع کرده و امروزه به دکترا نیز رسیده در ۱۲ دانشگاه و چهار هزار فارغ التخصیل در این رشته وجود دارد، طبق آمار رسمی کشور ۶ تا ۷ درصد نوزاد و کودک کم شنوا داریم و با توجه به آمار سالمندی در کشور و وجود هندزفری و گوش دادن با موسیقیهای بلند، در سالهای آینده کم شنوایی به یک معضل بزرگ تبدیل خواهد شد.
وی ادامه داد: در برنامه توانبخشی وزارت بهداشت قصد داریم تا یک ماهگی غربالگری تا سه ماهگی تشخیص و تا شش ماهگی کاشت حلزون و درمان را انجام دهیم اما همچنان خیلی چالشها وجود دارد و راههای زیادی را باید سپری کنیم تا بتوانیم این توانبخشی را در اقصی نقاط کشور اجرا کنیم.
پوربخش اذعان کرد: یکی دیگر از چالشهای دیگر در این رشته این است که اگر قرار بر تشخیص زودهنگام و درمان آن است پس نوزاد شش ماهه چندین ماه نباید در لیست کاشت حلزون منتظر بماند و از مقامات رده بالاتر درخواست داریم که کمی در این موضوع اولویت بندی کنیم تا بتوانیم این برنامه توانبخشی را بهتر اجرا کنیم. همچنین مراقبت از گوش و شنوایی سنجی نیاز به مشارکت و نیاز به یک تشکل مردمی دارد تا بتوانند به جامعه آگاهی بدهند و نکات مراقبتی شنوایی را به تمامی آحاد جامعه متذکر شوند.