گفتگو با رتبه‌ی نخست رشته ترجمه خوانی در بخش دانشجویی بیست و نهمین جشنواره کشوری قرآن و عترت | ایران مدلبز

امیررضا قانعی، دانشجوی سال ششم پزشکی و اهل قوچان، وقتی از مسیر قرآنی‌اش حرف می‌زند، لحنش شبیه کسی است که سال‌ها با یک همراه صمیمی زندگی کرده باشد؛ همراهی که از کودکی با او بوده و تا امروز در تمام تصمیم‌ها و فراز و فرودهای زندگی‌اش نقش داشته است.

این فعال جوان قرآنی که در کنکور سراسری رتبه ۲۸۶ کنکور تجربی منطقه دو را کسب نموده و از بهمن ۹۸ وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد شده، ریشه آشنایی‌اش با قرآن را در همان سال‌های ابتدایی زندگی می‌بیند؛ زمانی که هنوز مدرسه را درست نمی‌شناخت، اما حضور در جلسات قرآن، آموزش‌های تجوید، روخوانی و همراهی استاد مهدی فعال در قوچان سنگ‌بنای مسیر آینده‌اش شد. قانعی می‌گوید آنچه از آن دوران با خود آورد، بعدها سرمایه مهمی در مسابقات و حتی زندگی شخصی‌اش شد.

نخستین حضور جدی او در جشنواره‌های قرآنی به سال چهارم ابتدایی برمی‌گردد؛ پیشنهادی از سوی معاون پرورشی مدرسه‌اش که به کسب مقام در مسابقات آموزش و پرورش و اوقاف منجر شد. در دوران دبیرستان نیز فعالیت‌های قرآنی او گسترده‌تر شد؛ از مسابقات ترتیل گرفته تا رقابت‌های ویژه نماز که بخشی از آن به نگارش انشای ادبی درباره نماز اختصاص داشت و بخشی به قرائت صحیح آن. او در این دوره دو بار به مرحله کشوری راه یافت؛ یک‌بار در شیراز که رتبه هشتم را کسب کرد و بار دیگر در مشهد با رتبه پنجم.

ورود به دانشگاه با تعطیلی‌های کرونایی همراه شد و او دو سال از فضای دانشگاه دور بود. با این حال، دوباره مسیر جشنواره‌ها را یافت؛ ابتدا در رشته صحیح‌خوانی نماز که رتبه اول دانشگاه را برایش به همراه داشت و امسال در رشته‌ای که بیش از همه با روحیاتش سازگار بود: ترجمه‌خوانی قرآن.

قانعی توضیح می‌دهد که ترجمه‌خوانی شامل قرائت ترجمه فارسی با رعایت لحن، صحت واژگان و رساندن مفهوم است؛ مهارتی که به گفته او نیازمند توجه عمیق به معناست. او در این رشته ابتدا در مرحله دانشگاهی و سپس در جشنواره کشوری که امسال در زنجان برگزار شد، رتبه اول کشور را کسب کرد. اما برای او، اهمیت جشنواره‌ها فقط در مقام‌آوری نیست. می‌گوید هر بار حضور در کنار افراد فرهیخته، سفر به شهرهای مختلف و بودن در فضای معنوی جشنواره‌ها برایش تجربه‌هایی تازه و پربرکت رقم زده است.

او که در رشته پزشکی تحصیل می‌کند، بر این باور است که انس با مفاهیم قرآن نه تنها مانع درس‌خواندن نیست، بلکه پشتوانه‌ای پررنگ در مسیر انتخاب‌ها و عبور از دشواری‌هاست. قانعی می‌گوید: ” در موقعیت‌های سخت زندگی، آن جهان‌بینی درست، آن پشتوانه معنوی، همیشه یاری‌گرم بوده.”

مشوقان اصلی زندگی‌اش پدر و مادری هستند که هر دو معلم بوده‌اند. او قدردان این است که آن‌ها از کودکی مسیر قرآن را برایش هموار کردند و در تمام مراحل همراه او بوده‌اند. در کنار خانواده، نقش استاد مهدی فعال در شکل‌دهی دانش قرآنی اوست؛ استادی که به گفته دانشجوی جوان “حق بزرگی بر گردنش دارد”.

قانعی برای دانشجویانی که شاید تلاوت حرفه‌ای نداشته باشند، راه را بسته نمی‌بیند و معتقد است تنوع رشته‌های جشنواره قرآن و عترت دانشگاه، امکان انتخاب برای هر نوع استعداد و علاقه‌ای را فراهم می‌کند. توصیه‌اش نیز همان چیزی است که بارها از بزرگان شنیده است: “حداقل روزی یک صفحه قرآن، همراه با توجه به معنا.”
به باور او، وقتی این انس شکل بگیرد، آیات در لحظه‌های مختلف زندگی پیام‌های تازه‌ای برای انسان دارند؛ پیام‌هایی که گاه راه‌گشا و گاه پاسخ پرسشی درونی‌اند.

این روایت، داستان جوانی است که مسیر حرفه‌ای پزشکی را با سلوک معنوی قرآن پیوند زده و موفقیت‌هایش را نه فقط حاصل تلاش، که حاصل برکتی می‌داند که از همان سال‌های کودکی در دلش ریشه دوانده است.